Wiedza dla profesjonalistów w nowym PRO.RP.PL
Zyskaj dostęp do najnowszych raportów, analiz, orzeczeń, prognoz i komentarzy niezbędnych w Twojej codziennej pracy, przygotowanych przez ekspertów Rzeczpospolitej.
Arkadiusz Turczyn: Wolność sumienia i wyznania w ujęciu karnoprawnym
Karnoprawna ochrona wolności sumienia i wyznania może budzić istotne wątpliwości od strony nie tylko aksjologicznej czy społecznej, ale również prawnej. Niekiedy mocny sprzeciw osób pokrzywdzonych lub pokrzywdzonych określonych grup społecznych wobec negatywnych i nieuzasadnionych wypowiedzi, a szerzej zachowań reprezentantów czy członków związków wyznaniowych lub religijnych – niezależnie od tego, do którego akurat związku należą – bywa postrzegany jako atak na wolność sumienia i wyznania osób związanych z tym związkiem wyznaniowym lub religijnym. Istnieje wówczas ryzyko potraktowania pierwotnie pokrzywdzonej osoby jako sprawcy, a pierwotnego naruszyciela jako ofiary.
Zgodnie z obowiązującymi unormowaniami – niezależnie od tego, czy przyszła już pora na ich zmianę, a jeśli tak, to jak głęboką, gdyż o tym powinna decydować wola społeczeństwa – kto ogranicza człowieka w przysługujących mu prawach ze względu na jego przynależność wyznaniową albo bezwyznaniowość, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat dwóch – art. 194 kodeksu karnego. Z kolei wedle art. 195 k.k. kto złośliwie przeszkadza publicznemu wykonywaniu aktu religijnego Kościoła lub innego związku wyznaniowego o uregulowanej sytuacji prawnej, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat dwóch (§ 1), a tej samej karze podlega, kto złośliwie przeszkadza pogrzebowi, uroczystościom lub obrzędom żałobnym (§ 2). Ponadto, kto obraża uczucia religijne innych osób, znieważając publicznie przedmiot czci religijnej lub miejsce przeznaczone do publicznego wykonywania obrzędów religijnych, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do lat dwóch – art. 196 k.k.
Pozostało 87% artykułu
