Sąd Najwyższy w składzie SSN: Jarosław Matras, Małgorzata Wąsek-Wiaderek i Włodzimierz Wróbel wyrokiem z 26 lipca 2022 r., wydanym w sprawie sygn. akt III KK 404/21, po rozpoznaniu kasacji od wyroku Sądu Apelacyjnego w Lublinie, uchylił sprawę i przekazał ją do ponownego rozpoznania Sądowi Apelacyjnemu w Lublinie.
Sąd Najwyższy przyznał, że w sądach powszechnych do stwierdzenia braku niezależności ocenianego składu sądu nie wystarczy stwierdzenie nawet bardzo istotnych wadliwości procesu nominacyjnego sędziego w nim zasiadającego. Bezwzględnym warunkiem podważenia niezależności sądu w tego rodzaju teście jest bowiem wykazanie choćby tylko potencjalnego wpływu wadliwości powołania sędziego na wynik danego postępowania sądowego z jego udziałem. Zdaniem sądu takim połączeniem (iunctim) pomiędzy składem sądu a przedmiotem postępowania w niniejszej sprawie było uznanie, że rozstrzygnięcie sądu drugiej instancji mogło godzić w interesy Skarbu Państwa, gdyż Skarb Państwa był reprezentowany przez prezesa Sądu Okręgowego w Lublinie, który pozostaje w stosunku zależności administracyjnej (podległość służbowa) oraz finansowej (podległość budżetowa) wobec prezesa Sądu Apelacyjnego w tejże miejscowości.