Gdy pracownik wykonuje pracę w innym państwie Unii, co do zasady podlega jego ustawodawstwu, a tym samym obowiązującemu w tym kraju systemowi ubezpieczeń społecznych. Od tej reguły występują jednak wyjątki, co ma miejsce m.in. w przypadku delegowania zatrudnionych. Sytuację tę określa art. 12 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 883/2004 z 29 kwietnia 2004 r. w sprawie koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego (dalej: rozporządzenie podstawowe). Zgodnie z nim jeśli pracownik najemny zatrudniony w państwie członkowskim przez pracodawcę, który normalnie prowadzi tam swoją działalność, zostaje oddelegowany do innego państwa członkowskiego w celu wykonywania pracy w imieniu tego pracodawcy, nadal podlega ustawodawstwu pierwszego państwa członkowskiego, pod warunkiem że: