- Wypowiedzieliśmy pracownikowi warunki pracy. W związku z tym od czerwca obniży mu się wymiar czasu pracy. Obecnie pracownik ten jest na zwolnieniu lekarskim (wystawionym na 30 dni). Ma prawo do wynagrodzenia chorobowego.
Czy podstawę jego wymiaru mamy przeliczyć od 1 czerwca br., czy będzie to ta sama, od której liczymy świadczenie należne za maj?
Co do zasady podstawę wymiaru świadczenia chorobowego dla pracownika stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających ten, w którym powstała niezdolność do pracy. Jeśli pracownik zachorował przed upływem tego okresu, w obliczeniach przyjmuje się wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe pracy (art. 36 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa; tekst jedn. DzU z 2010 r. nr 77, poz. 512 ze zm.).
Takie same zasady obowiązują przy ustalaniu podstawy wynagrodzenia za czas choroby, zasiłku chorobowego, jak i macierzyńskiego, opiekuńczego czy wyrównawczego.
Nie przeliczać na nowo
Ustalonej raz podstawy wymiaru nie należy na nowo liczyć przy każdej kolejnej absencji pracownika. Należy to robić tylko wtedy, gdy między świadczeniami upłyną co najmniej trzy miesiące kalendarzowe przerwy. Nie ma znaczenia to, czy za kolejne nieobecności przysługuje to samo czy inne świadczenie (art. 43 ustawy zasiłkowej).
Zachować czujność
Powyższa zasada nie ma jednak zastosowania w przypadku zmiany umowy o pracę lub innego aktu, na podstawie którego nawiązano stosunek pracy, polegającej na zmianie wymiaru czasu pracy, jeśli modyfikacja ta nastąpi w miesiącu, w którym powstała niezdolność do pracy, albo w miesiącach wcześniejszych. W takiej sytuacji podstawa wymiaru zasiłku musi być zmieniona adekwatnie do wynagrodzenia ustalonego dla nowego wymiaru czasu pracy (art. 40 ustawy zasiłkowej).
Przykład
Pracownik zatrudniony od 1 stycznia 2011 r. pracował do końca stycznia 2012 r. na pół etatu, a od 1 lutego 2012 r. przeszedł na pełny wymiar czasu pracy. W marcu przyniósł zwolnienie lekarskie na osiem dni (od 5 do 12 marca).
Mimo że podwładny przepracował przed chorobą 12 miesięcy, do podstawy wymiaru wynagrodzenia za czas choroby trzeba przyjąć zarobki po zmianie wymiaru czasu pracy, czyli tylko te za luty.
Jeśli jednak niezdolność do pracy powstanie wcześniej niż dzień obniżenia lub podwyższenia wymiaru czasu pracy, podstawy wymiaru ustalonego świadczenia nie należy przeliczać odpowiednio do nowego etatu. Chyba że w niezdolności do pracy wystąpi przerwa.
Przykład
Pracodawca wypowiedział pracownikowi warunki pracy i płacy. Podwładny zgodził się na przyjęcie proponowanego obniżenia wymiaru czasu pracy od 1 kwietnia 2012 r. z pełnego etatu do połowy. 26 marca pracownik zachorował. Dostarczył zwolnienie lekarskie na okres od 26 do 31 marca. 2 kwietnia przyniósł kolejne L-4 (od 1 kwietnia do 10 kwietnia).
W tym wypadku podstawę wymiaru wynagrodzenia za czas choroby należy ustalić, biorąc pod uwagę 12 miesięcy poprzedzających chorobę, czyli okres od marca 2011 r. do lutego 2012 r. Obliczone w ten sposób wynagrodzenie za dzień choroby należy również wypłacić za każdy dzień choroby od 1 do 10 kwietnia, ponieważ zmiana wymiaru czasu pracy nastąpiła później niż niezdolność do pracy.
Przykład
Pracownik od 1 marca 2012 r. przeszedł z 1/2 na pełny etat. Jednak wcześniej zachorował. Dostarczył zwolnienie lekarskie od 27 lutego do 5 marca, a potem kolejne od 6 do 9 marca.
Wrócił do pracy, po czym kolejne L-4 doniósł na okres od 12 do 14 kwietnia. Podstawą wymiaru wynagrodzenia za czas choroby od 27 lutego do 9 marca jest średnia pensja z 12 miesięcy poprzedzających chorobę (od lutego 2011 r. do stycznia 2012 r.). Natomiast do wynagrodzenia za chorobę od 12 do 14 kwietnia trzeba przyjąć już tylko podstawę po zmianie wymiaru etatu, ponieważ nie było ciągłości w niezdolności do pracy.
—Justyna Zdrojkowska specjalista ds. kadr i płac w KR Audyt Sp. z o.o. Sp. kom.