Wczoraj Sejm jednogłośnie znowelizował ustawę z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (DzU z 2005 r., nr 31, poz. 267 ze zm.). Zmieniła się treść art. 32, który dawał prawo do zasiłku opiekuńczego wyłącznie tym ubezpieczonym, którzy są ubezpieczeni obowiązkowo, czyli pracownikom (z wyłączeniem prokuratorów), członkom rolniczych spółdzielni produkcyjnych i spółdzielni kółek rolniczych oraz osobom odbywającym służbę zastępczą.
Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 6 marca 2006 r. (P 45/06) uznał za niekonstytucyjne pozbawienie prawa do tego zasiłku osób, które ubezpieczają się chorobowo dobrowolnie.
Narusza to bowiem zasadę równości, szczególnie że wszyscy opłacają takie same składki. Dobrowolnie płacą składki na ubezpieczenie chorobowe: prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą i z nimi współpracujący, osoby wykonujące pracę nakładczą, na podstawie umowy agencyjnej i zlecenia oraz duchowni. Art. 32 pozostał jednak w ustawie aż do wczoraj, gdyż wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego została z niej uchylona jedynie norma wyinterpretowana z tego przepisu (nie obowiązywała od 16 marca 2007 r.). Zgodnie z nowym brzmieniem art. 32 każdy, kto jest ubezpieczony, ma prawo do zasiłku opiekuńczego.
Świadczenie to przysługuje, gdy dostanie on zwolnienie na pełnienie osobistej opieki: nad dzieckiem do lat ośmiu (w wypadku nieprzewidzianego zamknięcia przedszkola lub szkoły, porodu, choroby lub pobytu w szpitalu małżonka stale opiekującego się dzieckiem), nad chorym dzieckiem do 14 lat oraz innym chorym członkiem rodziny.