Przy obliczaniu tych świadczeń musisz stosować wynagrodzenie dla nowej wysokości etatu, ale pod warunkiem, że zmiana nastąpiła w miesiącu, w którym pracownik zachorował lub w miesiącach przyjmowanych do ustalenia podstawy wymiaru. Tak stanowi art. 92 § 2 k.p. w związku z art. 41 ust. 2 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (DzU z 2005 r. nr 31, poz. 267 ze zm., dalej ustawa chorobowa)

Do 30 lipca 2007 r. pracownik był zatrudniony na pełnym etacie z zarobkami w wysokości 3600 zł miesięcznie. Od 1 sierpnia 2007 r. na jego prośbę szef obniżył mu, z mocą od 1 sierpnia 2007 r., wymiar czasu pracy do pół etatu. Wiązało się to z obniżką pensji do 1800 zł miesięcznie. Jeszcze w lipcu pracownik złamał nogę i dostarczył zwolnienie lekarskie od 24 lipca do 31 sierpnia. Poprzednio chorował kilka dni w czerwcu. Podstawę wymiaru jego zasiłku chorobowego przysługującego w lipcu i sierpniu stanowi wynagrodzenie, ustalone jako podstawa wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego w czerwcu 2007 r.

Pracodawca zmienił pracownicy wymiar czasu pracy z 1/2 etatu na cały etat od 1 sierpnia 2007 r. i podniósł wynagrodzenie z 1600 zł do 3200 zł miesięcznie. Pracownica zachorowała w sierpniu (poprzednio w czerwcu była kilka dni na zwolnieniu na opiekę nad dzieckiem). Podstawę wymiaru zasiłku chorobowego należnego jej za sierpniową absencję stanowi wynagrodzenie ustalone dla pełnego wymiaru czasu pracy, czyli w tym wypadku 3000 zł (kwota pomniejszona o 15,71 proc.). Art. 43 ustawy chorobowej, zgodnie z którym podstawy wymiaru zasiłku nie ustala się na nowo, jeżeli między okresami pobierania zasiłków zarówno tego samego rodzaju, jak i innego rodzaju nie było przerw albo przerwa była krótsza niż trzy miesiące kalendarzowe, nie ma w tym wypadku zastosowania.

Jeżeli więc pracownik, któremu zmieniono wymiar czasu pracy, zachorował jeszcze przed tą zmianą i ma ustaloną podstawę wymiaru zasiłku chorobowego z zarobków osiąganych przed modyfikacją wynagrodzenia, to tak ustalona podstawa wymiaru obowiązuje przy nieprzerwanym zwolnieniu lekarskim również po zmianie wysokości etatu.

Jeżeli jednak w zwolnieniu lekarskim nastąpiłaby jakakolwiek przerwa, to podstawę zasiłku chorobowego przysługującego po przerwie należy obliczyć od nowej wysokości etatu. Trzeba wtedy uwzględnić wynagrodzenie ustalone dla tego wymiaru czasu pracy

Na własną prośbę pracownik uzyskał zmianę wymiaru z 3/4 na 1/4 etatu od 1 lipca 2007 r. i wiązało się to z odpowiednią obniżką pensji. Pracownik dostarczył pracodawcy zwolnienie lekarskie od 26 czerwca do 13 lipca 2007 r. Było to jego pierwsze zwolnienie w tym roku. Podstawę wymiaru wynagrodzenia za czas choroby pracodawca obliczył, przyjmując pobory wypłacone pracownikowi od 1 czerwca 2006 r. do 31 maja 2007 r., czyli z wymiaru 3/4 etatu.

Kolejne zwolnienie lekarskie, które dostarczył pracownik, było wystawione od 16 lipca do 27 lipca 2007 r. Podstawę wymiaru wynagrodzenia chorobowego za ten okres pracodawca obliczył na podstawie wynagrodzenia określonego w angażu, w którym ustalono nowy wymiar czasu pracy i nowe wynagrodzenie za 1/4 etatu. Art. 43 ustawy chorobowej nie ma w takim wypadku zastosowania.

Oprócz pensji stałej pracownicy zazwyczaj otrzymują jeszcze dodatkowe składniki wynagrodzenia, np. premie kwartalne lub roczne. Zmiana wymiaru czasu pracy powoduje, że przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłków premie kwartalne i roczne ustala się w odpowiedniej proporcji do nowego wymiaru czasu pracy. Przypominamy, że premie:

- kwartalne - przyjmuje się w wysokości 1/12 kwot wypłaconych za ostatnie cztery kwartały poprzedzające miesiąc zachorowania,

- roczne - przyjmuje się w wysokości 1/12 kwoty wypłaconej za rok poprzedzający powstanie tej niezdolności.

Uwzględniając te składniki w podstawie wymiaru świadczeń chorobowych, trzeba brać pod uwagę zmianę wymiaru czasu pracy. Sposób ujęcia składnika wynagrodzenia zależy od tego, kiedy nastąpiła ta zmiana.

Jeżeli wymiar czasu pracy zmienił się w okresie czterech kwartałów poprzedzających powstanie niezdolności do pracy lub roku poprzedzającego tę niezdolność, to składnik kwartalny lub roczny przyjmuje się proporcjonalnie do liczby pełnych kalendarzowych miesięcy po zmianie wymiaru czasu pracy w kwartałach kalendarzowych poprzedzających niezdolność do pracy lub w roku kalendarzowym przed tą niezdolnością.

Pracownikowi zmieniono etat z całego na pół etatu od 1 kwietnia 2007 r. 10 lipca 2007 r. zachorowało mu dziecko. Oprócz wynagrodzenia zasadniczego pracownik otrzymuje premie kwartalne, które nie przysługują za czas pobierania zasiłku. Podstawę wymiaru zasiłku opiekuńczego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie po zmianie wymiaru czasu pracy, czyli za okres od kwietnia do czerwca 2007 r. Do przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za ten okres należy doliczyć 1/3 premii kwartalnej wypłaconej za okres po zmianie wymiaru czasu pracy, czyli za drugi kwartał 2007 r.

Jeżeli do zmiany wymiaru czasu pracy doszło po upływie czterech kwartałów poprzedzających powstanie niezdolności do pracy lub po zakończeniu roku poprzedzającego tę niezdolność, to składnik kwartalny lub roczny przyjmuje się w kwocie przeliczonej odpowiednio do nowego wymiaru czasu pracy.

Pracownicy zmieniono wymiar czasu pracy z 1/2 na cały etat od 1 marca 2007 r. W lutym otrzymała ona dodatkowe wynagrodzenie roczne, tzw. trzynastkę za 2006 r. Zachorowała w sierpniu 2007 r. Przy ustalaniu podstawy wymiaru wynagrodzenia za czas choroby należy uwzględnić wynagrodzenie miesięczne wypłacone od 1 marca 2007 r. do 31 lipca 2007 r., czyli po zmianie wymiaru czasu pracy.

Do przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia z tego okresu należy dodać trzynastkę w wysokości połowy kwoty otrzymanej za 2006 r., po pomnożeniu jej przez 2 (współczynnik odpowiadający proporcji aktualnego wymiaru czasu pracy do poprzedniego wymiaru czasu pracy).

Autorka jest radcą prawnym w Departamencie Ubezpieczeń Społecznych w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej