Osoba będąca równocześnie pracownikiem najemnym na terytorium jednego państwa członkowskiego i prowadząca działalność na własny rachunek na terytorium innego państwa członkowskiego podlega ustawodawstwu tego państwa, na którego terytorium wykonuje pracę za wynagrodzeniem.
Tak stanowi art. 14c lit. a rozporządzenia Rady 1408/71/EWG z 14 czerwca 1971 r. w sprawie stosowania systemów zabezpieczenia społecznego do pracowników najemnych i ich rodzin przemieszczających się we Wspólnocie (DzU WE L 149 z 5 lipca 1971 r.).
Wyjątki od tej zasady zawarte są w załączniku VII do cytowanego rozporządzenia. W przypadkach w nim wymienionych osoba, która w jednym państwie prowadzi działalność, a w drugim jest pracownikiem, podlega ustawodawstwu obu państw.
W rezultacie jest ubezpieczona z działalności w tym państwie, w którym ją prowadzi, a z pracy najemnej jest ubezpieczona w tym państwie, w którym ją wykonuje.
Polska nie jest wpisana do załącznika VII. [b]W związku z tym osoba prowadząca działalność gospodarczą w Polsce, która jednocześnie jest zatrudniona na podstawie umowy o pracę w innym państwie należącym do UE, podlega wyłącznie ustawodawstwu ubezpieczeniowemu tego państwa, w którym jest pracownikiem.
W Polsce taka osoba nie podlega ubezpieczeniom społecznym z tytułu prowadzonej działalności. [/b]
