W świetle akceptowanych założeń racjonalnego ustawodawcy (któremu przypisuje się m.in. racjonalność językową) i zasady, zgodnie z którą przepisów nie należy interpretować w taki sposób, aby ich fragmenty okazywały się zbędne (każde słowo w przepisie jest potrzebne do ustalenia treści normy prawnej), przy ustalaniu kompetencji ZUS wynikającej z art. 83 ust. 1 pkt 1a w zw. z art. 38a ust. 1 ustawy o sus nie sposób pominąć wymogu konieczności wydania decyzji. Przyjęcie go oznacza natomiast, że decyzję ustalającą płatnika składek ZUS może wydać wyłącznie w sytuacji, gdy istnieje przymus, bezwzględna potrzeba jej wydania. Oznacza to, że: