Rada miejska podjęła uchwałę w sprawie wysokości opłat za zajęcie pasa drogowego dróg gminnych. Między innymi w § 5 ustalono roczne stawki za udostępnienie kanału technologicznego za mb.

Prokurator regionalny wniósł skargę na wyżej opisaną uchwałę, domagając się stwierdzenia nieważności zaskarżonej uchwały, w części obejmującej § 5 uchwały. Zarzucił istotne naruszenie prawa, tj. art. 39 ust. 7 lit. i) w zw. z art. 40 ust. 8 ustawy o drogach publicznych polegające na przekroczeniu w § 5 zaskarżonej uchwały upoważnienia ustawowego do wydania uchwały poprzez określenie stawek opłat za korzystanie z kanału technologicznego.

Czytaj więcej

Zarządca drogi a lokalizacja kanałów technologicznych

W odpowiedzi na skargę burmistrz gminy wniósł o umorzenie postępowania, oceniając, że postępowanie jest bezprzedmiotowe. Po analizie skargi rada gminy zgodnie ze stanowiskiem prokuratora uchyliła kwestionowany § 5 uchwały. Burmistrz ocenił przy tym, że przepis § 5 nie ma wpływu na ważność całości uchwały.

Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził, że kwestia uchylenia przez radę gminy § 5 zaskarżonej uchwały, nie wpływa na możliwości poddania jej kontroli w toku postępowania sądowoadministracyjnego. Niezasadnym był więc zawarty w odpowiedzi na skargę wniosek o umorzenie postępowania z uwagi na jego bezprzedmiotowość.

WSA stwierdził, że zaskarżona przez prokuratora uchwała jest dotknięta istotnym naruszeniem prawa. Słusznie prokurator uznał, że ustalając w § 5 uchwały opłatę za udostępnienie kanału technologicznego organ wykroczył poza zakres upoważnienia ustawowego.

W art. 40 ust. 8 ustawy o drogach publicznych rada gminy została upoważniona do ustalenia wysokości stawek opłaty za zajęcie pasa drogowego w sytuacjach określonych w art. 40 ust. 2 u.d.p. Upoważnienie to nie obejmuje określenia stawek opłaty za udostępnienie kanału technologicznego. Cechą charakterystyczną kanału technologicznego jest jego przeznaczenie. W myśl art. 4 pkt 15 a.) u.d.p. kanałem technologicznym jest ciąg osłonowych elementów obudowy, studni kablowych oraz innych obiektów lub urządzeń służących umieszczeniu lub eksploatacji infrastruktury.

Ma on zatem służyć celom umieszczenia w nim lub eksploatacji urządzeń infrastruktury technicznej związanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego, a także linii telekomunikacyjnych oraz linii energetycznych niezwiązanych z potrzebami ruchu drogowego. Zgodnie z art. 39 ust. 7 k u.d.p. minister właściwy do spraw informatyzacji w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw transportu określa, w drodze rozporządzenia, m.in. wysokość stawek opłat za udostępnienie mb kanału technologicznego oraz sposób obliczania opłaty za częściowe udostępnienie kanału technologicznego.

W związku z tym przepis § 5 wydano z przekroczeniem upoważnienia ustawowego, co stanowi istotne naruszenie prawa. Uzasadniało to stwierdzenie nieważności § 5 zaskarżonej uchwały.

Sygnatura akt: III SA/Po 1118/22