Najem gruntu na cele lokalizacji tablicy informacyjnej nie zawsze z GTU_12 w JPK

Przedmiotem wątpliwości podatnika w omawianej sprawie, której dotyczyła wydana interpretacja (interpretacja dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 2 kwietnia 2021 r., 0112-KDIL1-2.4012.42.2021.1.ST) była konieczność zastosowania do świadczonych przez niego usług znacznika GTU_12 w nowym pliku JPK_V7. Niemniej, żeby prawidłowo odpowiedzieć na to pytanie należałoby w pierwszej kolejności zastanowić się nad charakterem świadczonych przez wnioskodawcę usług. Dopiero rozstrzygnięcie co do uznania przedmiotowych usług za usługę reklamową pozwoli na jednoznaczne stwierdzenie, czy powinny one zostać oznaczone w ewidencji VAT odpowiednim symbolem GTU.

Czytaj także: Dzierżawa gruntu rolnego nie podlega PIT

Oznaczenia transakcji kodem GTU_12 wymaga się od czynnych podatników VAT, którzy świadczą określone w przepisach rozporządzenia w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług usługi o charakterze niematerialnym, tj. usługi doradcze, księgowe, prawne, zarządcze, szkoleniowe, marketingowe, firm centralnych (head offices), reklamowe, badania rynku i opinii publicznej, w zakresie badań naukowych i prac rozwojowych.

W przepisach ustawy o VAT brak jest definicji usług niematerialnych. Jednak jak wynika z wyjaśnień MF pojęcie to należy rozumieć względnie szeroko, mając na uwadze faktyczną treść świadczonej usługi. Ponadto, w razie wątpliwości można posiłkować się klasyfikacją PKWiU 2015. Usługi reklamowe zostały sklasyfikowane w grupowaniu 73.1 PKWiU.

Warto zauważyć, że w wydawanych dotychczas interpretacjach indywidualnych dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: DKIS) stał zasadniczo na stanowisku, że najmu powierzchni z przeznaczeniem na ustawienie tablicy reklamowej czy ściany budynku w celu zawieszenia na niej reklamy nie można utożsamiać z klasycznym wynajmem, czy dzierżawą (por. interpretacje DKIS z 14 września 2017 r., 0112-KDIL2-1.4012.247.2017.

2.SS; z 5 kwietnia 2018 r., 0112-KDIL2-1.4012.57.2018.

1.MK; z 20 maja 2014 r., IPPP3/

443-190/14-2/KC). Argumentował, że w takim przypadku nie następuje klasyczne wydanie rzeczy do używania, bądź też do korzystania i pobierania z niej pożytków, zaś istotą świadczenia jest umożliwienie najemcy przekazywania określonych informacji dotyczących towarów i usług w celu nakłonienia odbiorców reklamy do ich nabycia. Jednocześnie DKIS, przywołując orzeczenia TSUE, wskazywał na konieczność szerokiego rozumienia usług reklamy. Z orzeczeń Trybunału wynika, że dla uznania usługi za usługę reklamową nie jest konieczne jej wykonywanie przez agencję reklamową czy podmiot, którego głównym przedmiotem działalności jest reklama. Usługa reklamowa jest czynnością związaną z rozpowszechnianiem informacji o istnieniu firmy oraz oferowanych przez nią towarach lub usługach celem zwiększenia sprzedaży (por. wyroki Trybunału Sprawiedliwości z 17 listopada 1993, C-68/92 i C-73/92).

Pomimo, że w analizowanej sprawie dyrektor KIS zgodził się z wnioskodawcą w kwestii braku obowiązku stosowania znacznika GTU_12 dla usług najmu gruntu w celu umieszczenia na nim tablicy informacyjnej wskazującej lokalizację najemcy (tj. nazwę firmy, jego adres, co stanowi „drogowskaz"), to omawiana interpretacja zdaje się nie rozstrzygać jednoznacznie problemu zakwalifikowania tych usług do usług reklamowych, a w konsekwencji nie daje jasnej odpowiedzi czy usługi będące przedmiotem zapytania powinny zostać oznaczone w ewidencji kodem GTU_12.

Jak wynika z przedstawionego przez DKIS uzasadnienia kwestię uznania usługi świadczonej przez wnioskodawcę za usługę reklamową, organ pozostawił w gestii podatnika, wskazując przy tym jedynie, że jeśli usługa najmu gruntu w celu lokalizacji tablicy informacyjnej nie jest sklasyfikowana w PKWiU 73.1, to nie ma obowiązku jej oznaczenia GTU_12.

Marta Winterhalter menedżer w dziale Doradztwa Podatkowego Deloitte

W przypadku problemów z zakwalifikowaniem świadczonych usług do konkretnego grupowania PKWiU podatnik może oczywiście wystąpić z wnioskiem o wydanie wiążącej informacji stawkowej, na co również wyraźnie wskazał DKIS w wydanej interpretacji. W analizowanym przypadku zasadnym byłoby więc, aby podatnik w pierwszej kolejności wystąpił z wnioskiem o WIS w celu potwierdzenia właściwej klasyfikacji usług zgodnie z PKWiU, a dopiero następnie z wnioskiem o interpretację w kwestii obowiązku oznaczenia tych usług w ewidencji VAT właściwym kodem GTU. Zaznaczyć jednak należy, że obecnie przepis rozporządzenia wskazujący na konieczność stosowania kodu GTU_12 dla usług niematerialnych nie odnosi się wprost do symboli PKWiU (choć planowane są zmiany rozporządzenia w tym zakresie), zatem zasadniczo to charakter usługi powinien decydować o uznaniu jej za usługę reklamową. W świetle aktualnych interpretacji o uznaniu udostępniania miejsca pod reklamę za usługę reklamową może przykładowo przesądzać fakt, że wynajmujący zastrzega sobie prawo do akceptowania treści czy wpływu na wygląd zamieszczanych reklam. Należy zwrócić również uwagę, że rozstrzygnięcie przedmiotowego zagadnienia jest niezmiernie istotne nie tylko w kontekście prawidłowego oznaczania symbolami GTU transakcji w pliku JPK_V7, ale również dla określenia, kiedy powstaje obowiązek podatkowy z tytułu świadczonych usług. Dla usług najmu i dzierżawy obowiązek podatkowy powstaje na zasadach szczególnych, tj. z dniem wystawienia faktury, nie później jednak niż z upływem ustalonego terminu płatności. Natomiast uznanie najmu gruntu w celu umieszczenia na nim tablicy informacyjnej za usługę reklamową skutkować będzie powstaniem obowiązku podatkowego na zasadach ogólnych, a więc co do zasady z dniem wykonania usługi lub z chwilą otrzymania zapłaty – w za- leżności od tego, które z tych zdarzeń nastąpi wcześniej.