- Wręczyliśmy pracownikowi wypowiedzenie umowy o pracę z powodu niewywiązywania się z obowiązków. Nie podważał jego zasadności. Następnego dnia przyniósł jednak zaświadczenie lekarskie, stwierdzające jego niezdolność do pracy począwszy od dnia, w którym doręczono mu pismo z wymówieniem. Czy mimo że obowiązuje zakaz wypowiadania umów w czasie zwolnienia lekarskiego, doręczyliśmy to wymówienie skutecznie?
Tak
. W opisanej sytuacji wypowiedzenie zostało doręczone skutecznie, a pracodawca nie naruszył zakazu składania oświadczeń woli o tej treści w okresie usprawiedliwionej nieobecności pracownika.
Art. 41 k.p. stanowi, że pracodawca nie może wypowiedzieć zatrudnionemu umowy o pracę w czasie jego urlopu lub w trakcie innej usprawiedliwionej nieobecności w pracy, jeżeli nie upłynął jeszcze okres uprawniający do rozwiązania angażu bez wymówienia.
Przepis ten zakazuje wypowiadania umowy w okresie usprawiedliwionej nieobecności podwładnego w pracy, a nie w czasie jego niezdolności do pracy spowodowanej chorobą. Innymi słowy, aby pracownik objęty był ochroną przewidzianą w art. 41 k.p., konieczne jest, aby nie tylko był chory, ale jeszcze nieobecny z tego powodu w pracy.
W opisanej sytuacji pracownik był w zakładzie w dniu, w którym doręczono mu wypowiedzenie i świadczył pracę. Nie można więc przyjąć, że została wypełniona wskazana w art. 41 k.p. przesłanka jego nieobecności.
Każdy przypadek należy oczywiście analizować indywidualnie. Mogłoby się więc zdarzyć, że mimo obecności w zakładzie zatrudniony objęty jest ochroną z art. 41 k.p. Dla przykładu byłoby tak, gdyby stawił się wyłącznie po to, aby doręczyć zaświadczenie lekarskie stwierdzające niezdolność do pracy.
Warto przytoczyć tu tezę z zachowującej aktualność uchwały Sądu Najwyższego z 11 marca 1993 r. (I PZP 68/92, w której stwierdzono, że „(...) wypowiedzenie umowy o pracę pracownikowi, który świadczył pracę, a następnie wykazał, że w dniu wypowiedzenia był niezdolny do pracy z powodu choroby, nie narusza art. 41 k.p (...)".
Podstawa prawna:
art. 41 kodeksu pracy – ustawa z 26 czerwca 1974 r. (tekst jedn. Dzu z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.)