W ostatnim czasie dyskusja dotycząca stosowania zwolnienia podatkowego dla zagranicznych funduszy inwestycyjnych w Polsce ewoluuje. Dotychczas największym wyzwaniem interpretacyjnym zdawał się być wymóg "bezpośredniego nadzoru" nad funduszem przez właściwe organy nadzorcze. Istota problemu dotyczyła sytuacji funduszy zarządzanych zewnętrznie, gdzie nadzór finansowy był sprawowany bezpośrednio nad zarządzającym funduszem, a nie nad samym funduszem, co według rygorystycznej interpretacji organów nie spełniało ustawowego wymogu. Organy podatkowe regularnie kwestionowały prawo do zwolnienia w takich przypadkach, co praktycznie uniemożliwiało korzystanie ze zwolnienia większości funduszy zarządzanych zewnętrznie. Dopiero seria orzeczeń sądowych z początku 2024 r. (np. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 21 lutego 2024 r., I SA/Kr 1157/23 czy w Gdańsku z 13 marca 2024 r., I SA/Gd 1097/23) przyniosła przełom. Sądy uznały, że wymóg nadzoru jest spełniony nawet wtedy, gdy nadzór sprawowany jest poprzez zarządzającego funduszem. Z tych precedensowych wyroków można było wysnuć tezę o postępującej liberalizacji podejścia do zwolnienia podatkowego. Obecnie jednak najnowsze rozstrzygnięcia organów podatkowych i sądów administracyjnych wskazują na istnienie również innych istotnych obszarów, które zyskują na znaczeniu.