Wprowadzone od 1 stycznia 2016 roku przepisy dotyczące ujęcia korekty „na bieżąco" porządkują stan prawny. Według obecnych uregulowań przeprowadzenie korekty zależy od jej przyczyny. Nie ma natomiast znaczenia czy korekta skutkuje zmniejszeniem, czy zwiększeniem kosztów uzyskania przychodów. Nie zmieniły się jednak regulacje dotyczące przeliczania faktur korygujących wystawionych w walucie obcej na złote.

W zależności od przyczyny

Zgodnie z art. 12 ust. 3j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli korekta przychodu nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie przychodów osiągniętych w okresie rozliczeniowym, w którym została wystawiona faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Gdy natomiast korekta jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, podatnik jest zobowiązany skorygować pierwotne rozliczenia.

Z poprzedzającego dnia roboczego

Przepisy ustawy o CIT nie zawierają szczególnych rozwiązań dotyczących zasad przeliczania przychodów wyrażonych w walutach obcych na złote w związku z korektą tych przychodów.

Zgodnie z ogólną zasadą, przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu. Data powstania przychodu decyduje zatem o zastosowaniu właściwego kursu waluty w jakiej osiągnięto przychód.

Zasady rozpoznawania przychodów określonych w art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, uregulowane są w jej art. 12 ust. 3a-3e. Zgodnie natomiast z art. 12 ust. 3a ustawy o CIT, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3g oraz 3j-3m, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

- wystawienia faktury albo

- uregulowania należności.

To nie jest odrębne zdarzenie

Faktura korygująca, nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz modyfikuje jedynie „pierwotny" stan, zaistniały w przeszłości. Punktem odniesienia do faktury korygującej jest zatem faktura pierwotna. W związku z tym, aby poprawnie przeliczyć kwoty z faktury korygującej na złote, należy przyjąć kurs waluty z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury pierwotnej. Faktura korygująca powinna bowiem, oprócz elementów korygowanych, odzwierciedlać stan, w którym była wystawiona faktura pierwotna. Takie stanowisko zajęła Izba Skarbowa w Katowicach w interpretacji z 31 października 2016 r. (2461-IBPB-1-3.4510.762.2016. 1.JKT).

Autorka jest Supervisorem w dziale usług księgowych BDO, biuro w Katowicach

podstawa prawna: art. 12 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. DzU z 2014 r. poz. 851 ze zm.)