Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy potwierdził stanowisko podatnika CIT, że wynagrodzenie pośrednika, jako pośredni koszt uzyskania przychodu z najmu, rozlicza się według zasad przyjętych na podstawie ustawy o rachunkowości.
Z pytaniem wystąpił podatnik CIT. Zlecił pośrednikowi znalezienie najemcy obiektu handlowego i doprowadzenie do podpisania z nim umowy najmu. Ten wywiązał się z zadania, umowa została zawarta na dziesięć lat, z klauzulą automatycznego przedłużenia w razie braku pisemnego sprzeciwu najemcy. Pośrednik dostał za swoje usługi 500 tys. zł.
Wynajmujący przyjął, że ten koszt do celów rachunkowych będzie rozliczany przez rozliczenia międzyokresowe kosztów, tj. będzie ujmowany systematycznie w kosztach przez dziesięć lat, mniej więcej po 4,2 tys. zł miesięcznie. W taki sam sposób chciał rozliczać koszty do celów podatkowych. O poprawność tego założenia zapytał bydgoską Izbę Skarbową.
Organ podatkowy zgodził się z tym stanowiskiem. Według art. 15 ust. 4e ustawy o CIT za dzień poniesienia pośredniego kosztu uzyskania przychodu zasadniczo uważa się dzień ujęcia w księgach rachunkowych.
– Skoro wnioskodawca zdecydował się rozliczać te wydatki, opierając się na zasadach wynikających z przepisu art. 39 ustawy o rachunkowości, a więc dokonywać systematycznie odpisów w ciężar kosztów proporcjonalnie do ustalonego okresu, to powinien je w tym samym czasie zaliczać do kosztów uzyskania przychodów do celów podatkowych – uzasadniła izba. – Koszty powinny być rozliczane na bazie miesięcznej, jeżeli analogiczne zasady zostały przyjęte do celów księgowych. Nie ma w tym wypadku znaczenia, czy umowa najmu po upływie dziesięciu lat zostanie zawarta ponownie na kolejny okres – dodał organ podatkowy.