W sytuacji nabycia usług licencyjnych od podatnika spoza Unii Europejskiej polski nabywca usługi musi rozliczyć VAT zgodnie z polskimi przepisami. Tym samym ma zastosowanie art. 28b ust. 1 ustawy o VAT.
Przepis ten wskazuje, że miejscem świadczenia usługi w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący nabywcą usługi ma siedzibę działalności gospodarczej.
Oznacza to, że polski licencjobiorca, otrzymujący fakturę (lub inny dokument rozliczeniowy) od kontrahenta np. z Norwegii, jest zobowiązany do zapłacenia VAT od kwoty należnej (łącznej kwoty do zapłaty). Wartość podstawy opodatkowania może przy tym ulec zwiększeniu o wszystkie opłaty i podatki wykazane na zagranicznej fakturze.
Norwegia nie jest członkiem Unii Europejskiej i nie obowiązują jej postanowienia unijnych regulacji o wspólnym podatku od wartości dodanej. W praktyce może się okazać, że polski nabywca będzie zobowiązany do wykazania VAT zarówno od kwoty świadczenia głównego, jak i od podatku o podobnym charakterze do VAT, nałożonego przez państwo norweskie.
Przykład
Polska spółka ABC kupiła licencję od norweskiego podmiotu ALFA (na 2012 rok). Płatność nastąpiła 8 czerwca 2012 r. Zagraniczny kontrahent wystawił fakturę na kwotę 2500 koron norweskich, 100 koron tytułem opłaty dystrybucyjnej oraz 625 koron podatku (stawka 25 proc.).
Tym samym ABC jest zobligowana do zapłaty 3225 koron. Podstawa opodatkowania dla celów polskiego VAT wynosi łącznie 3225 koron. Do przeliczenia podstawy opodatkowania należy zastosować średni kurs NBP z 6 czerwca 2012 r.
ABC ma obowiązek wystawić fakturę na kwotę 3225 x 0,5714 zł = 1899,90 zł (podstawa opodatkowania). VAT wynosi 436,98 zł.
