Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględnił wczoraj skargę Polskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego w Warszawie dotyczącą interpretacji przepisów o VAT (sygnatura akt: III SA/Wa 3226/11).

Sąd uznał, że psychoanalitycy i psychoterapeuci, nawet jeśli nie są jednocześnie lekarzami czy psychologami, i tak wykonują zawód medyczny. To z kolei oznacza, że ich usługi są zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 19 ustawy o VAT tak jak te świadczone przez lekarzy, dentystów czy pielęgniarki.

Jak wyjaśnił WSA, organ podatkowy błędnie zanalizował pojęcie "osoba wykonująca zawód medyczny"  z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o działalności leczniczej. Zgodnie z definicją zawartą w tym przepisie przez osobę wykonującą zawód medyczny należy rozumieć nie tylko osobę uprawnioną na podstawie odrębnych przepisów do udzielania świadczeń zdrowotnych. Jest nią także osoba legitymująca się posiadaniem fachowych kwalifikacji do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonym zakresie lub dziedzinie medycyny.

Jak zauważyła sędzia WSA Jolanta Sokołowska, psychoanaliza to metoda rozpoznawania i leczenia zaburzeń emocjonalnych.

Konsekwencją uznania przez WSA psychoanalityków i psychoterapeutów za korzystających ze zwolnienia z VAT było przyznanie towarzystwu preferencji w opodatkowaniu działalności szkoleniowej.

Występującemu o interpretację towarzystwu chodziło bowiem o potwierdzenie, że nie musi płacić VAT od szkoleń, wykładów i konferencji organizowanych głównie dla swoich członków.  Chodzi  o prawo do zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 21 ustawy o VAT. By jednak mogło z niego skorzystać, członkowie tego stowarzyszenia muszą prowadzić działalność zwolnioną z VAT  lub nie być podatnikami. Uznanie psychoanalityków i psychoterapeutów za zawód medyczny, tj. zwolniony z VAT, pozwoliło  spełnić ten warunek.

Ostatecznie WSA potwierdził, że  skarżący spełnia wszystkie warunki, żeby do usług świadczonych swoim członkom stosować zwolnienie z VAT. Zastrzegł jednak, że gdy szkolenie jest adresowane także do innych osób – nawet równolegle – ta  jego część nie podlega zwolnieniu.

Wyrok nie jest prawomocny.