Zwrócił na to uwagę [b]minister finansów w piśmie z 17 kwietnia 2009 r. (DD6/033/28/KWW/09/PK-169)[/b].

Z pytaniem zwróciła się spółka, która zatrudnia powyżej 20 pracowników, nie tworzy zakładowego funduszu świadczeń socjalnych ani nie wypłaca świadczenia urlopowego, o których mowa w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Opierając się na przyjętym regulaminie wynagradzania, oprócz wynagrodzeń wypłaca pracownikom także określone świadczenia nazwane urlopowymi. Zasady wypłaty i wysokość świadczenia są określone w sposób podobny jak w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Świadczenia te wypłacane są bez względu na sytuację życiową, rodzinną czy materialną pracownika.

Spółka zastanawiała się, czy tego rodzaju świadczenie, zwane urlopowym, może być dla niej kosztem uzyskania przychodów.

[srodtytul]Minister wyjaśnia[/srodtytul]

Z interpretacji wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy [b]nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.[/b]

A zatem wydatki na działalność socjalną objętą przepisami ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych nie mogą być zaliczane do kosztów podatkowych. Zgodnie z tą ustawą za działalność socjalną uznawane są m.in. usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku.

Wydatki pracodawcy na dofinansowanie pracownikom kosztów urlopu wypoczynkowego niewątpliwie są wydatkami związanymi z wypoczynkiem. Ustawodawca przewidział w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych możliwość zaliczenia do kosztów podatkowych tego rodzaju wydatków, [b]pod warunkiem jednak, że mają one charakter świadczenia urlopowego, które przewidziane jest i wypłacane zgodnie z przepisami ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.[/b]

[srodtytul]Nie każde tak samo[/srodtytul]

Świadczenie urlopowe może być wypłacane przez pracodawcę zatrudniającego według stanu na 1 stycznia danego roku podatkowego mniej niż 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty, jeżeli nie został utworzony zakładowy fundusz świadczeń socjalnych. Tymczasem spółka zatrudnia ponad 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty i nie tworzy zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Oznacza to, że wypłacane przez nią świadczenie, mimo nazwania go urlopowym, nie może być utożsamiane ze świadczeniem urlopowym, o którym mowa w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (zbieżne jest tylko nazewnictwo).

Oznacza to, że wydatki poniesione na wypłatę tego rodzaju świadczenia urlopowego nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

[ramka] [b]Uwaga [/b]

Można zaliczyć do kosztów wydatki związane z wypoczynkiem, jeśli mają one charakter świadczenia urlopowego, które przewidziane jest i wypłacane zgodnie z przepisami ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. [/ramka]