[b]Wyrok WSA w Szczecinie z 25 marca 2009 r. (I SA/Sz 716/08)[/b]

[srodtytul]Jaki jest problem[/srodtytul]

Podatniczka rozpoczęła prowadzenie działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego. Osiągnięta przez nią wartość sprzedaży do końca roku nie przekroczyła w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Zdaniem organów podatkowych przyjęcie za podstawę wyliczenia dni dowodzi, że okres sprzedaży liczyć należy od dnia rozpoczęcia przez podatniczkę działalności gospodarczej. Z decyzji organów wynika, że podatniczka rozpoczęła sprzedaż (opodatkowaną) z dniem wystawienia pierwszej faktury i wykazania VAT do zapłaty. Przyjęta przez organy podatkowe wartość sprzedaży, objęta fakturami wystawionymi przez podatniczkę, liczona była w proporcji do okresu prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Sprawa znalazła swój finał przed WSA.

[srodtytul]Skąd to rozstrzygnięcie[/srodtytul]

Sąd skargę uwzględnił. Stwierdził, że decyzja została wydana z naruszeniem art. 113 ust. 9 ustawy o VAT. Z przepisu tego wynika, że podatnik rozpoczynający wykonywanie czynności określonych w art. 5 w trakcie roku podatkowego jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży kwoty określonej w ust. 1 (lub w ust. 8).

Art. 113 ust. 9 ustawy o VAT we wspomnianym brzmieniu obowiązywał od 1 maja 2004 r. do 1 stycznia 2009 r. Na mocy nowelizacji otrzymał następujące brzmienie: „Podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym kwoty określonej w ust. 1”.

Jak z tego wynika, kwota uprawniająca do zwolnienia od podatku od towarów i usług dotyczyła przewidywanej przez podatnika wartości sprzedaży liczonej w proporcji do okresu jej prowadzenia. Natomiast kwota ta (określona w złotych) dotyczy przewidywanej przez podatnika wartości sprzedaży liczonej w proporcji do okresu prowadzenia działalności gospodarczej w roku podatkowym. A zatem dopiero od określonego dnia kwotę tę należy liczyć w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, a nie do okresu prowadzonej sprzedaży.

Tymczasem z treści zaskarżonej decyzji wynika, że organy podatkowe obu instancji, ustalając przewidywaną przez skarżącą wartość sprzedaży, wyliczyły ją w proporcji do okresu prowadzonej przez nią działalności gospodarczej.

Sąd zauważył również, że skoro skarżąca z mocy ustawy utraciła zwolnienie od VAT w trakcie roku, to w konsekwencji, jako podatnikowi podatku od towarów i usług, niezależnie od tego, czy złożyła pisemne powiadomienie o rezygnacji, przysługiwało jej – zgodnie z ogólna zasadą wyrażoną w art. 86 ust. 1 ustawy – uprawnienie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi były przez nią wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Dlatego zdaniem sądu zadaniem organów podatkowych będzie przeprowadzenie szczegółowego wyliczenia celem ustalenia momentu utraty zwolnienia ustawowego od VAT, a następnie ustalenie podlegającej opodatkowaniu nadwyżki sprzedaży ponad wartość sprzedaży liczoną w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży.