Dobrowolne poddanie się odpowiedzialności jest instytucją niezwykle charakterystyczną dla polskiego prawa karnego skarbowego, w swej treści stanowi wyraz idei filozofii karania nastawionej zdecydowanie bardziej na odzyskanie uszczuplonej należności publicznoprawnej i spełnienie funkcji prewencyjnej niż na wywołaniu dolegliwości karnej u sprawcy przestępstwa, czy też wykroczenia skarbowego. Prawo karne skarbowe ma charakter autonomiczny, pozostaje samodzielnym aktem prawnym, wyodrębnionym z prawa karnego powszechnego poprzez oznaczenie szczególnego przedmiotu ochrony, jakim jest szeroko pojęty interes ekonomiczny Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego czy Wspólnoty Europejskiej. Wpływa to również na fakt, że prawo karne skarbowe ściśle związane jest z takimi gałęziami prawa jako prawo podatkowe, dewizowe i celne. Organy podatkowe, jak również inne organy, którym ustawa zapewnia prawno-karną ochronę, mają na celu jak najszybsze i możliwie jak najpełniejsze odzyskanie należnych im danin, a sam fakt ukarania sprawcy nie jest aż tak istotny. Wpływ na to ma zdecydowanie charakter naruszenia, jak również zwyczajne względy ekonomiczne.