Spór w sprawie dotyczył odmowy wydania interpretacji. Chodziło o VAT. Spółka we wniosku chciała zapytać o mechanizm odwrotnego obciążenia w związku z wykonywaniem prac budowlanych. Wyjaśniła, że wygrała przetarg nieograniczony na prace związane ze sztucznym zasileniem brzegu i w związku z tym zawarła umowę z konsorcjum.
Firma wskazała, że ona i podwykonawcy są zarejestrowanymi podatnikami VAT. Zapytała czy przy realizacji umowy pomiędzy nią a reprezentowanymi przez podwykonawcę firmami wystąpi mechanizm tzw. odwróconego opodatkowania z tytułu wykonywania robót budowlanych.
Odpowiedzi jednak się nie doczekała. Fiskus pozostawił jej wniosek bez rozpoznania, bo w jego ocenie nie spełniał wymogów formalnych. Podkreślił, że wzywał spółkę do uzupełnienia wniosku o klasyfikację statystyczną dla świadczonych usług, w tym zleconych podwykonawcy. Spółka nie odpowiedziała na to wezwanie, bo uważała, że wszystko co konieczne znalazło się we wniosku.
Jej stanowisko potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie. Uwzględniając skargę spółki przypomniał, ze obowiązkiem występującego z wnioskiem o udzielenie indywidualnej jest przedstawienie takiego opisu stanu faktycznego czy zdarzenia przyszłego, który pozwala na ustalenie wszystkich okoliczności istotnych z punktu widzenia norm materialnego prawa podatkowego stanowiących jej przedmiot. Takich, które umożliwiają ich zastosowanie do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. W ocenie sądu wezwanie do uzupełnienia opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego nie może stanowić substytutu postępowania dowodowego realizującego zasadę prawdy materialnej. Jeśli tylko opis stanu faktycznego (lub zdarzenia przyszłego) pozwala na ocenę prawidłowości stanowiska pytającego, w kontekście normy prawa, która będzie stanowiła podstawę owej oceny, organ podatkowy nie powinien wzywać do uzupełniania braków wniosku. Wzywając wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku o wydanie interpretacji organ powinien wykazać związek pomiędzy stawianymi w wezwaniu pytaniami a określonymi przepisami prawa materialnego.
Zdaniem WSA to do kompetencji organów podatkowych należy ustalenie odpowiedniego przedmiotu opodatkowania, stawki podatkowej czy zwolnienia - uzależnionych od zaklasyfikowania określonej usługi lub towaru według systematyki tych klasyfikacji. Oznacza to, że wskazane w przepisach podatkowych klasyfikacje statystyczne są elementem normy określającej sposób opodatkowania i w procesie stosowania prawa podlegają także procesowi wykładni.
Klasyfikacje statystyczne są w swej istocie zbiorami norm technicznych, stanowiącymi usystematyzowane zbiory towarów lub czynności (usług) – przez ich wprowadzenie do systemu podatkowego. Są jednocześnie swoistego rodzaju normami podatkowymi w zakresie VAT. Tym samym organy podatkowe powinny dokonać oceny, w jakim grupowaniu mieści się usługa wskazana przez spółkę. Jak podkreślił sąd, wskazanie symbolu PKWiU nie jest elementem stanu faktycznego, ale oceny prawnej.
WSA nie miał wątpliwości, że podanie symbolu klasyfikacji PKWiU dla danego świadczenia usług wskazanych przez spółkę w rozpatrywanej sprawie nie jest elementem stanu faktycznego, wymaganym wskazania we wniosku o udzielenie interpretacji. Skarżąca opisała w sposób jednoznaczny jakie usługi świadczy. Przedstawiła również własne stanowisko w sprawie oceny prawnej zagadnienia prawnego będącego przedmiotem wniosku. Obowiązkiem organu podatkowego było wydanie interpretacji podatkowej, zawierającej ocenę prawną tego stanowiska, ponieważ stan faktyczny został przedstawiony. Uzależnianie odpowiedzi na pytanie od podania symboli PKWiU nie ma potwierdzenia w przepisach.
Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z 22 marca 2018 r.
sygnatura akt: I SA/Sz 144/18
Komentarz eksperta
Małgorzata Kuźmicz, doradca podatkowy, prowadzi własną kancelarię
W zakresie, w jakim ustawa o podatku od towarów i usług powołuje symbole statystyczne, klasyfikacje wydane na podstawie przepisów o statystyce publicznej należy w VAT stosować. Skoro rodzaj usługi identyfikowanej zgodnie z PKWiU powoduje konsekwencje podatkowe, organy podatkowe, w tym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, są obowiązane dokonać kwalifikacji prawnej w niniejszym zakresie, a więc ocenić na podstawie wszelkich znamion faktycznych czy charakter świadczonej usługi odpowiada konkretnej pozycji nomenklatury. Stanem faktycznym są okoliczności rzeczywiste sprawy, a nie ich ocena prawna. Wobec tego powołanie symbolu klasyfikacji PKWiU dla świadczonych usług nie mieści się w pojęciu stanu faktycznego. Niesłusznie zatem organ uznał, że wniosek spółki o wydanie interpretacji indywidualnej nie spełniał wymogów formalnych w związku z niewyczerpującym przedstawieniem zaistniałego stanu faktycznego.
Składający wniosek o interpretację obowiązany jest również przedstawić własne stanowisko w sprawie oceny prawnej stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego. To w tej części wniosku podmiot zainteresowany interpretacją powinien dokonać kwalifikacji prawnej poprzez przyporządkowanie świadczonej usługi do grupowania PKWiU. Stanowisko w tym zakresie, jako determinujące następstwa w podatku od towarów i usług, powinno zostać następnie ocenione przez organ. Co istotne, w postępowaniu w trybie art. 14b ordynacji podatkowej, Dyrektor KIS opiera się wyłącznie na przedstawionym przez zainteresowanego opisie stanu faktycznego. W sprawie nie jest prowadzone postępowanie dowodowe. Organ zamierzał dokonać wykładni przepisów prawa w przedmiotowej sprawie, przyjmując jako element stanu faktycznego (niekwestionowany w tym trybie) wskazany przez stronę symbol PKWiU. ?
