W szczycie sezonu ulice i skwery wakacyjnych kurortów pełne są kolorowych i często obszernych reklam, bilbordów i innych tablic informacyjnych, skłaniających wczasowiczów do skorzystania z oferowanych lokalnych atrakcji i usług. Wielu przedsiębiorców zamieszczających tego typu reklamy na swoich obiektach nierzadko zapomina o związanych z tą daniną obowiązkach.

Opłata reklamowa została uregulowana w treści ustawy o podatkach i opłatach lokalnych. Jest zatem jedną z danin publicznoprawnych stanowiących dochody samorządu gminnego, której wprowadzenie na obszarze danej gminy pozostawiono w jego gestii. Zgodnie bowiem z art. 17a ust. 1 tej ustawy, rada gminy może wprowadzić opłatę reklamową od umieszczonych tablic reklamowych i urządzeń reklamowych. Możliwość wprowadzenia tej opłaty istnieje jednak tylko na tych obszarach, dla których obowiązują zasady i warunki sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń.

Z punktu widzenia zasad opłacania opłaty reklamowej istotne jest także wskazanie na katalog podmiotów, które muszą ją ponosić. I tak, z art 17a ust. 3 powołanej ustawy wynika, że jeżeli na nieruchomościach lub obiektach budowlanych znajdują się tablice lub urządzenia reklamowe, to opłatę reklamową pobiera się od:

- właścicieli nieruchomości lub obiektów budowlanych, z wyłączeniem nieruchomości gruntowych oddanych w użytkowanie wieczyste,

- użytkowników wieczystych nieruchomości gruntowych,

- posiadaczy samoistnych nieruchomości lub obiektów budowlanych,

- posiadaczy nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części stanowiących własność skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego, jeżeli posiadanie to wynika z tytułu wskazanego w art. 17a ust. 3 pkt 4 powołanej ustawy.

Jednocześnie jednak ustawa przewiduje szczegółowy katalog przypadków, które zostały wyłączone z zakresu tej daniny (art. 17a ust. 5). Opłaty reklamowej nie pobiera się zatem mi.in. gdy tablice lub urządzenia reklamowe nie są widoczne z przestrzeni dostępnej publicznie bądź przykładowo są realizacją obowiązku nałożonego przepisami prawa albo służą m.in. upowszechnianiu informacji upamiętniającej osoby czy instytucje lub mają charakter religijny.

Wysokość opłaty i tryb jej pobierania są uregulowane w treści uchwały rady gminy, niemniej sam mechanizm ustalania wartości tej daniny został podzielony na dwie części – stałą i zmienną. Część stała ma charakter ryczałtowy, niezależny od pola powierzchni tablicy reklamowej lub urządzenia reklamowego służącego ekspozycji reklamy, natomiast część zmienna zależy od wielkości pola powierzchni tablicy lub urządzenia reklamowego służących ekspozycji reklamy. W roku 2016 maksymalna, dopuszczalna wartość tych elementów kalkulacyjnych wynosi odpowiednio 2,47 zł dzienne w stosunku do opłaty stałej oraz 0,20 zł od 1m2 dziennie w stosunku do opłaty zmiennej. Na poczet opłaty reklamowej należnej od tablicy lub urządzenia reklamowego zaliczana jest przy tym kwota podatku od nieruchomości, ale – co szczególnie istotne – zapłaconego od tych właśnie urządzeń.

Gminy zostały także uprawnione do wprowadzenia dodatkowych obowiązków w zakresie tej daniny. Mogą one bowiem w drodze uchwały wprowadzić obowiązek składania deklaracji na opłatę reklamową, a także określić termin, warunki i tryb składania takich deklaracji. Zamieszczając widoczną z przestrzeni dostępnej publicznej reklamę, tablice informacyjną lub bilbord konieczne jest przeanalizowanie aktów prawa miejscowego pod kątem istnienia obowiązku uiszczania od takiego nośnika informacji, a w przypadku jego wystąpienia – pod kątem konieczności i trybu składania wymaganych przez gminę deklaracji.

Autor jest doradcą podatkowym