Ulga na ekspansję: wydatki na wynagrodzenia pracowników bez odliczenia

Zmiany podatkowe wprowadzone przez poprzedni rząd tzw. Polskim Ładem wywołały spory zamęt i przyprawiły o ból głowy niejedną księgową. Niemniej w pakiecie były też rozwiązania, które miały ulżyć przedsiębiorcom i wynieść polską gospodarkę na wyższy poziom. Wśród tych kilku nowych preferencji znalazła się m.in. tzw. ulga na ekspansję zwana też prowzrostową. Okazuje się jednak, że także te korzystne zmiany budzą wątpliwości, a spory fiskusa z przedsiębiorcami już zaczęły trafiać na wokandy sądów. Potwierdza to jeden z najnowszych wyroków Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku. I niestety nie jest on korzystny dla podatników. 

Jaki wydatek daje ulgę na ekspansję

Sprawa dotyczyła spółki zajmującej się produkcją pozostałych maszyn specjalnego przeznaczenia. We wniosku o interpretację wyjaśniła, że w 2023 r. spodziewa się wzrostu sprzedaży określonych produktów względem 2021 r. Podatniczka szczegółowo opisała jakie wydatki w 2022 r. służyły uzyskaniu wzrostu przychodów ze sprzedaży. Na tej liście znalazły się m.in. działania promocyjno-informacyjne przez aktywną stronę internetową oraz konto w mediach społecznościowych na Facebooku. A także reklamy kupowane w czasopismach branżowych. Spółka podkreśliła też, że ważnym aspektem działań promocyjno-informacyjnych jest uczestnictwo wybranych pracowników w branżowych konferencjach i kongresach. Jednym był kongres biogazu.

Podatniczka miała kilka wątpliwości co do ulgi na ekspansję. Konkretnie chciała m.in. potwierdzenia, że preferencją objęte są koszty ofertowe w postaci wydatków na wynagrodzenia wybranych pracowników działu handlowego, konstrukcyjnego i technologicznego za czas pracy na przygotowanie kalkulacji cenowej produktów na potrzeby dokumentacji niezbędnej do przystąpienia do przetargu oraz w celu składania ofert.

Czytaj więcej:

Podatki, Księgowość i Rachunkowość

Ulga na ekspansję: jak z niej skorzystać, unikając problemów

Przepisy dotyczące ulgi podatkowej na ekspansję są restrykcyjnie stosowane przez organy podatkowe oraz sądy administracyjne, przez co w praktyce trudno otrzymać odliczenie od podstawy opodatkowania za jej pośrednictwem. W stanowiskach organów podatkowych dopiero teraz klarują się przesłanki precyzujące możliwość skorzystania z ulgi na ekspansję.

Pro

I w tej części fiskus nie zgodził się ze stanowiskiem podatniczki. Przede wszystkim stwierdził, że kongres nie może być utożsamiany ze zdarzeniem, jakim są targi. Ustawodawca w art. 18eb ust. 7 pkt 1 lit. a ustawy o CIT za koszty poniesione w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów uznaje wyłącznie te na uczestnictwo w targach. Zatem w ocenie urzędników nie jest zasadnym, aby ulgę stosować do wydatków związanych z innymi wydarzeniami niż targi np. z uczestnictwem w kongresach. 

Co do wydatków na wynagrodzenia pracowników za wskazany przez spółkę czas pracy wyjaśnił, że jedynymi rodzajami kosztów pracowniczych, jakie mogą zostać odliczone w związku z ulgą na ekspansję są te z art. 18eb ust. 7 pkt 1 lit. b-c ustawy o CIT. A to wydatki na zakup biletów lotniczych dla pracowników oraz ich zakwaterowania i wyżywienia. Spółka poszła do sądu, ale przegrała. 

Pensje pracowników bez ulgi na ekspansję

Białostocki WSA przypomniał, że ulga na ekspansję polega na odliczeniu od podstawy opodatkowania kosztów poniesionych w celu zwiększenia przychodów ze sprzedaży produktów bezpośrednio wytworzonych przez podatnika i zbywanych na rzecz firm niepowiązanych. Sąd zgodził się z fiskusem, że jedynymi rodzajami kosztów pracowniczych, jakie ustawodawca przewidział do odliczenia są wydatki na zakup biletów lotniczych dla nich oraz koszty ich zakwaterowania i wyżywienia. A skoro tak, to sporne wydatki na wynagrodzenia pracownicze za czas przygotowania dokumentacji niezbędnej do przystąpienia do przetargu, a także w celu składania ofert innym firmom nie podlegają uldze. 

WSA zauważył jedynie, że z goła inna sytuacja miałaby miejsce w przypadku, gdyby skarżąca zleciła wykonanie dokumentacji przetargowej czy ofertowej firmie zewnętrznej. Wówczas w grę wchodziłby art. 18eb ust. 7 pkt 5 ustawy o CIT. Wyrok nie jest prawomocny. 

Sygnatura akt: I SA/Bk 465/23.