Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z 8 sierpnia 2014 r. ?(I SA/Gd 602/14).
Bank zawarł z towarzystwem ubezpieczeń umowę ubezpieczenia kredytów hipotecznych z niskim udziałem własnym kredytobiorcy. Po upływie pewnego okresu, towarzystwo wypowiedziało umowę ubezpieczenia. Towarzystwo uznało, że rozwiązanie umowy uniemożliwia przedłużenie ochrony dla kredytów i zwróciło bankowi wpłaty wniesione tytułem składki ubezpieczeniowej oraz odmówiło wypłaty odszkodowań ze względu na upływ okresu ubezpieczenia w związku z rozwiązaniem umowy ubezpieczenia. Bank oraz towarzystwo postanowiły zawrzeć ugodę ustalającą ostateczne stanowisko w zakresie rozwiązania umowy ubezpieczenia. Ugoda wskazuje, że w związku z rozliczeniem umowy ubezpieczenia oraz biorąc pod uwagę jej przebieg, towarzystwo przyzna bankowi premię z tytułu niskiej szkodowości. We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej zadano pytanie: czy bank powinien potraktować premię za niską szkodowość przyznaną przez towarzystwo, jako wynagrodzenie za usługę podlegającą opodatkowaniu VAT? Zdaniem wnioskodawcy przyznana przez towarzystwo premia za niską szkodowość nie jest wynagrodzeniem za usługę i w konsekwencji powinna pozostawać poza zakresem opodatkowania VAT.
Organ podatkowy nie podzielił argumentacji wskazanej we wniosku. Wskazał, że wynagrodzenie w postaci premii z tytułu niskiej szkodowości otrzymane od towarzystwa jest formą wynagrodzenia za wyrażenie przez bank zgody na odstąpienie od umowy i podlega opodatkowaniu VAT.
Sąd uchylił interpretację indywidualną, uznając, że to strona pytająca ponosi konsekwencje za wskazanie i opisanie przez siebie przyszłego zdarzenia.?W związku z tym, jeżeli wnioskodawca podkreślił stanowczo w opisie, że świadczenia pomiędzy stronami ugody nie są ekwiwalentne i że premia nie jest wynagrodzeniem za usługę, to organ podatkowy powinien udzielić odpowiedzi stosownej i zgodnej z prawem w odniesieniu do zdarzenia opisanego we wniosku. W ocenie sądu organ podatkowy przeprowadził zbyt daleko idącą analizę stanu faktycznego.
—Jan Buławski, współpracownik zespołu zarządzania ?wiedzą podatkową ?firmy Deloitte
Grzegorz ?Arczewski, konsultant w warszawskim Deloitte Doradztwo Podatkowe sp. z o.o.
Wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego jest niezwykle istotnym narzędziem w prowadzeniu polityki podatkowej firmy. Wydana interpretacja zapewnia bowiem ochronę prawną ?w odniesieniu do stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, które zostały opisane we wniosku. Oznacza to, że żaden podatnik nie może ponieść niekorzystnych konsekwencji podatkowych w wyniku zastosowania się do wydanej interpretacji.Omawiamy wyrok dotyczy kwestii formalnych obowiązków organów podatkowych, które powinny być przestrzegane przy postępowaniu związanym z wydaniem interpretacji. Osią sporu pomiędzy spółką a fiskusem była kwestia ingerencji organu w opisany przez podatnika we wniosku stan faktyczny, w kontekście uznania za odpłatną usługę „premii" wypłacanej bankowi z tytułu niskiej szkodowości ubezpieczanych kredytów. W praktyce orzeczniczej przyjmuje się, że z odpłatną usługą mamy do czynienia w sytuacji, gdy występuje m.in. ekwiwalentność świadczeń. Oznacza to, że dla uznania czynności za opodatkowaną VAT niezbędne jest zaistnienie bezpośredniego związku pomiędzy wypłatą środków a świadczeniem, które jest w zamian wykonywane na rzecz wypłacającego.
We wniosku o wydanie interpretacji, spółka wyraźnie wskazała w opisie stanu faktycznego, że „premia" wypłacana na jej rzecz nie ma charakteru wzajemnego i nie jest odszkodowaniem ani wynagrodzeniem za wyrażenie zgody na wcześniejsze rozwiązanie umowy ubezpieczenia. Organ ?nie uwzględnił ww. opisu i wydał interpretację uznającą wypłatę wynagrodzenia za usługę opodatkowaną VAT.W pierwszej kolejności należy zaznaczyć, że zgodnie ?z ordynacją podatkową organ jest ściśle związany opisem stanu faktycznego przedstawionym we wniosku. Dokonywanie ?na etapie postępowania o wydanie interpretacji ustaleń przeciwnych do tego opisu jest niezgodne z prawem. Polskie sądy administracyjne wielokrotnie podkreślały, że organy podatkowe są związane zakresem problematyki przedstawionej we wniosku o interpretację ?i nie mają uprawnień do wychodzenia poza jej granice. Jeżeli stanowisko organu interpretacyjnego nie koresponduje ze stanem faktycznym, jaki został zaprezentowany we wniosku, ?to oznacza to, że w sprawie doszło do naruszenia przepisów (por. wyrok WSA ?w Gliwicach z 24 października 2013 r., ?I SA/Gl 781/13 oraz wyrok NSA ?z 7 lipca 2011 r., I FSK 1135/10). Komentowany wyrok jest więc jak najbardziej słuszny. Dokonywanie przez organ ustaleń faktycznych jest możliwe jedynie w postępowaniu wymiarowym, po analizie dokumentów źródłowych. Natomiast w postępowaniu interpretacyjnym organ powinien udzielić odpowiedzi w odniesieniu do takiego stanu faktycznego, jaki został wskazany we wniosku.
