Zgodnie z art. 232 § 1 ordynacji podatkowej (dalej: o.p.) strona przed wydaniem przez organ odwoławczy decyzji może cofnąć wniesione przez siebie odwołanie. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy organ podatkowy odmówi uwzględnienia cofnięcia odwołania. Organ taki ma obowiązek odmówić uwzględnienia wycofania wniesionego przez podatnika odwołania, gdy zachodzi prawdopodobieństwo pozostawienia w mocy decyzji wydanej z naruszeniem przepisów, które uzasadnia jej uchylenie lub zmianę. Ta zasada ma na celu przeciwdziałać pozostawianiu w obrocie prawnym rozstrzygnięć wadliwych (wyrok WSA w Rzeszowie ?z 18 lutego 2014 r., I SA/Rz 1134/13). Cofnięcie wniesionego przez podatnika odwołania, jakkolwiek jest uprawnieniem strony, która uprzednio je wniosła, mimo wszystko podlega kontroli organu odwoławczego. A zatem nawet jeśli podatnik cofnie odwołanie, to nie zwalnia to organu odwoławczego z obowiązku oceny decyzji organu pierwszej instancji co do jej zgodności z prawem (wyrok NSA z 22 kwietnia 1994 r., I SA 119/94).
Przesłanki do skutecznego cofnięcia przez podatnika odwołania muszą być spełnione łącznie:
1. ?uprawniony podatnik (strona) wniósł pismo o cofnięcie złożonego uprzednio odwołania,
2. ?czynność ta następuje przed rozstrzygnięciem, a więc przed wydaniem przez organ odwoławczy decyzji (np. o nieuwzględnieniu odwołania),
3. ?nie zachodzi prawdopodobieństwo pozostawienia w mocy decyzji wydanej z naruszeniem przepisów, które uzasadnia jej uchylenie lub zmianę.
