Wolna od podatku dochodowego jest część przychodów osób mających miejsce zamieszkania w Polsce czasowo przebywających za granicą i uzyskujących przychody m.in. ze stosunku pracy, w kwocie odpowiadającej ?30 proc. diety określonej w odrębnych przepisach (art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o PIT). Wysokość diety pracowników wysłanych do Belgii wynosi 48 euro za każdy dzień pobytu za granicą.

Do opodatkowania dochodów uzyskanych z pracy za granicą będzie miał w tym przypadku zastosowanie art. 32 ustawy o PIT oraz art. 15 polsko-belgijskiej konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania oraz zapobiegania oszustwom podatkowym i uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku. Stosownie do tej konwencji, wynagrodzenie za pracę najemną wykonywaną w Belgii może być opodatkowane zarówno w Polsce, jak i w Belgii.

Obowiązki pracodawcy

Jeśli pracodawca będzie zobowiązany do poboru i wpłaty zaliczki do polskiego urzędu skarbowego, to powinien:

Przykład

Założenia:

Obliczenie podstawy wymiaru składek ?na ubezpieczenia społeczne:

4 399 zł x 13,71 proc. = 603,10 zł

4 399 zł – 603,10 zł = 3795,90 zł

4399 zł x 7,75 proc. = 340,92 zł

Ustalenie podstawy do opodatkowania:

48 euro x 30 proc. x 30 dni ?= 432 euro

2500 euro – 432 euro = 2068 euro

2068 x 4,15 =8 582,20 zł

8 582,20 zł – 111,25 zł – 603,10 zł?= 7867,85 zł

7867,85 zł x 18 proc. – 46,33 zł ?=1369,88 zł

1369,88 zł – 340,92 zł = 1029 zł

Co muszą zrobić ?firmy

Zgodnie z art. 32 ustawy o PIT płatnicy mają obowiązek poboru zaliczek na podatek od wynagrodzeń ze stosunku pracy. Muszą także prawidłowo sporządzić i przekazywać ?w ustawowym terminie urzędom skarbowym oraz podatnikom deklaracje podatkowe.

Płatnik ma przy tym możliwość złożenia korekty deklaracji. Korekta taka ma na celu poprawienie błędu ?i mogą ją składać zarówno płatnicy, jak i podatnicy.

Wobec tego, jeśli ustawodawca wprowadził przedmiotowe zwolnienie diet z PIT, to zasadne jest, aby płatnik to zwolnienie zastosował, gdyż ponosi odpowiedzialność za prawidłowe obliczenie i pobór zaliczki.

Podobne stanowisko zostało wyrażone w interpretacji Izby Skarbowej w Warszawie z 26 lutego 2013 r. (IPPB4/ 415-955/12-5/SP). W piśmie tym czytamy, że „literalne brzmienie art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o PIT wskazuje, że zwolniona od opodatkowania jest część przychodów pracowników przebywających za granicą za każdy dzień pobytu za granicą. Skoro więc ustawodawca zdecydował się na ograniczenie opodatkowania kwoty odpowiadającej 30 proc. diety określonej w przepisach szczególnych, zasadne jest zastosowanie zwolnienia w relacji do faktycznie spędzonych dni za granicą w danym roku podatkowym (kalendarzowym)".

Obliczając podstawę zaliczek na podatek dochodowy oraz składek?na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne oddelegowanych pracowników, a następnie sporządzając informację PIT-11, płatnik uwzględnia ?w niej zwolnienie zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o PIT. W informacji PIT-11 płatnik stosuje zwolnienie, biorąc pod uwagę dni pobytu pracownika za granicą w roku podatkowym, czyli w okresie od 1 stycznia do 31 grudnia, a nie w miesiącach, za które należne jest wynagrodzenie.

Fiskus uważa, że jeśli zakład pracy – jako płatnik – przy obliczaniu zaliczki w ciągu roku nie zastosuje zwolnienia od podatku części przychodów ?i w ten sposób zawyży dochód pracownika i zaliczkę na podatek, a także nie pomniejszy dochodów w deklaracji PIT-11, to powinien sporządzić korektę deklaracji za okres, w którym zawyżono te dochody.

Kiedy konieczna jest korekta

Takie stanowisko znajdujemy w interpretacji Izby Skarbowej w Katowicach z 3 października 2012 r. (IBPBII/1/ 415-582/12/MCZ). W piśmie tym organ stwierdził: „skoro pracownicy, przebywający czasowo w Brukseli (w związku z oddelegowaniem), mogą skorzystać ze zwolnienia podatkowego przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 20 ?cyt. wyżej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i płatnik powyższego zwolnienia nie uwzględnił przy obliczaniu podstawy opodatkowania, to nieprawidłowość ta powinna zostać skorygowana".

Prawo do wykazania ?w zeznaniu

Skorzystanie ze zwolnienia przewidzianego w art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy o PIT jest uprawnieniem podatnika. Jeśli płatnik w ciągu roku przy obliczaniu zaliczki nie uwzględni zwolnienia, to podatnik może zrealizować je w rozliczeniu rocznym.

W praktyce podatnik nie zawsze poradzi sobie z wypełnieniem zeznania podatkowego w przypadku zastosowania tej ulgi. Wskazane jest zatem, aby pracodawca – jako płatnik – stosował przewidziane zwolnienie podatkowe, gdyż pobór zaliczki na podatek w prawidłowej wysokości należy do jego obowiązków.

Zawyżenie ?bez konsekwencji

Płatnik, który nie wykonał swoich obowiązków, odpowiada za podatek niepobrany lub pobrany, ale niewpłacony (art. 30 § 1 ordynacji podatkowej). Ordynacja przewiduje odpowiedzialność podatkową płatnika tylko ?w sytuacji, gdy nastąpi uszczuplenie w zapłacie podatku na rzecz Skarbu Państwa.

Ustawodawca wyłączył jednak odpowiedzialność płatnika za pobór ?i zapłatę zaliczki w wysokości wyższej od należnej. Jeżeli więc płatnik nie zapłaci zaliczki w prawidłowej wysokości, tylko zapłaci więcej niż powinien, to nie może ponosić odpowiedzialności podatkowej ani karnej skarbowej.

Według kodeksu karnego skarbowego (art. 77 i 78) karalne jest niepobranie podatku przez płatnika, wpłacenie go w kwocie niższej od należnej albo niewpłacenie podatku w terminie. Odpowiedzialność ta jest niezależna od odpowiedzialności podatkowej określonej w ordynacji podatkowej i dotyczy indywidualnych osób.

Poza tym, jeżeli pracownik dozna szkody wskutek nieprawidłowego poboru zaliczki na podatek przez pracodawcę, zarówno przez jej zaniżenie, jak i zawyżenie, to zawsze może dochodzić swoich roszczeń na drodze powództwa cywilnego.