Otrzymaliśmy decyzję z urzędu skarbowego, w której, po dokładnym przeliczeniu wszystkich pozycji, stwierdziliśmy błąd w rachunkach – w działaniu matematycznym. Dodatkowo zauważyliśmy też pomyłkę pisarską w danych naszej firmy. Co w takim przypadku powinniśmy zrobić? – pyta czytelnik.
W tym przypadku postępowanie podatnika może być czynne albo bierne – w zależności od podjętej przez niego decyzji.
Organ podatkowy może, z urzędu lub na żądanie strony, prostować w drodze postanowienia błędy rachunkowe oraz inne oczywiste omyłki w wydanej przez siebie decyzji. Wydaje wtedy postanowienie, na które podatnik może złożyć zażalenie (art. 215 ordynacji podatkowej; dalej: o.p.). Podatnik może zatem złożyć wniosek o sprostowanie błędu rachunkowego i oczywistej omyłki albo pozostawić to do decyzji organu podatkowego, licząc, że organ sam zauważy te nieścisłości.
Błędem rachunkowym, który może być prostowany w tym trybie, jest pomyłka w działaniu matematycznym, którą popełnił pracownik organu. Istotne jest przy tym, że sprostowanie oczywistej omyłki nie może prowadzić do merytorycznej zmiany decyzji. Pod pojęciem oczywistej omyłki należy z kolei rozumieć taki błąd słowny, który nie budzi najmniejszej wątpliwości, a więc błąd pisarski czy komputerowy. W tym trybie można naprawić jedynie oczywiste przeoczenie, czy zastosowanie niewłaściwego słowa, litery, czy cyfry lub też inną omyłkę pisarską o charakterze elementarnym, która co do zasady nie wpływa na treść i znaczenie prostowanej decyzji (wyrok WSA w Łodzi z 7 lutego 2013 r., I SA/Łd 1498/12).
Przykładem oczywistej omyłki może być przestawienie liter w wyrazie – nazwie podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą lub dodanie litery, która jest zbędna, a także mylna pisownia czy opuszczona litera w wyrazie.
Przykład
Dyrektor urzędu kontroli skarbowej sprostował z urzędu oczywistą omyłkę pisarską zawartą w decyzji z 2 stycznia 2013 r. (PB – I-415/2/2013) w ten sposób, że w wierszu 15 od góry na stronie 2 zamiast kwoty „999,00 zł" wskazał, że powinno być „909,00 zł", natomiast w wierszu 7 od góry na stronie 3 zamiast kwoty „169,00 zł" wskazał, że powinno być „196,00 zł". Organ podatkowy wyjaśnił, że błąd miał charakter techniczny i nie wynikał z błędnych obliczeń czy oceny stanu faktycznego, a jedynie był wynikiem błędnego przeniesienia kwot z tabeli rozliczenia podatku. Jak wykazano, omyłkowo przeniesiono kwotę z pozycji „razem kwota podatku do odliczenia" zamiast kwoty z pozycji „nadwyżka podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc".
Należy jednak zauważyć, że wydanie postanowienia w trybie art. 215 o.p. nie może prowadzić do zmiany treści decyzji. Zarówno w piśmiennictwie, jak i w orzecznictwie nie budzi wątpliwości, że możliwość sprostowania dotyczy wyłącznie błędów i omyłek nieistotnych, które nie prowadzą do zmiany treści decyzji. Sprostowaniu podlegają w związku z tym tylko drobne błędy pisarskie, przeoczenia, zły dobór słów. Przedmiotem sprostowania nie mogą być błędne ustalenia faktyczne (wyrok NSA z 22 listopada 2012 r., II FSK 1698/12).
Przykład
Naczelnik urzędu skarbowego wydał postanowienie o sprostowaniu oczywistej omyłki pisarskiej w decyzji z 2 kwietnia 2013 r. (PB II-21-415/2013). Jako oczywistą omyłkę pisarską wskazał zamieszczenie w 10 wierszu od dołu sentencji tej decyzji słów: „2010 r." zamiast „2011 r." i uznał, że nie narusza to art. 215 § 1 o.p. Jak wskazano w postanowieniu, o oczywistej omyłce świadczy to, że pozostałe elementy, a w szczególności treść uzasadnienia wskazanej decyzji pozwalają ją bez jakichkolwiek wątpliwości zidentyfikować jako rozstrzygnięcie dotyczące rozliczenia PIT za 2011 rok.
