Wczoraj Naczelny Sąd Administracyjny wydał korzystny dla podatnika wyrok w sprawie tzw. reprezentacji. W tym konkretnym przypadku chodziło o wydatki poniesione przez spółkę doradztwa podatkowego na spotkania biznesowe (obiad, lunch w restauracji) z klientami.
Sąd kasacyjny uznał, że przy rozstrzyganiu o możliwości zaliczenia takich wydatków do kosztów należy wziąć pod uwagę ich związek z przychodem (jego zabezpieczeniem). NSA nie zgodził się, że o kwalifikowaniu takiego wydatku do reprezentacji i w konsekwencji wyłączeniu go z kosztów decyduje miejsce spożywania posiłku czy poziom wystawności.
– Trudno uznać, że reprezentacja jest uzależniona od miejsca spożywania posiłku. Trudno też przesądzić raz na zawsze, że katering zamawiany do firmy reprezentacją nie jest, a wyjście z kontrahentem do restauracji już tak – tłumaczył sędzia NSA Antoni Hanusz.
Sąd zauważył, że prawo podatkowe nie definiuje pojęcia „reprezentacja", nie widział jednak takiej potrzeby. Odpowiedzi na pytanie, czym jest reprezentacja, nie należy szukać też w języku potocznym, bo odwołuje się właśnie do wystawności, luksusu, zbytku.
– Nie wszystko można uregulować w przepisach – podkreślił sędzia Hanusz.
Z orzeczenia NSA wynika, że na ostateczną kwalifikację spornych wydatków wpływ będą miały indywidualne okoliczności. Miejsce spotkania, czas czy wystawność posiłku będą miały wpływ jedynie na ocenę, czy dany wydatek miał związek z przychodem.
Sędzia Antoni Hanusz zauważył, że w dzisiejszych czasach firmy bardzo racjonalnie podchodzą do wszelkich wydatków. Nie można wykluczyć, że wydatki na usługi gastronomiczne, na posiłki z kontrahentami itd. będą w firmach ograniczane ze względów ekonomicznych. Tym bardziej nie można generalnie wyłączyć ich z kosztów uzyskania przychodów, uznając, że ich przeznaczeniem jest wyłącznie reprezentacja.
Rozpoznając ponownie sprawę, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie będzie musiał ocenić, czy opisane wydatki na biznesowe spotkania z klientami miały związek z przychodem jego spółki doradztwa podatkowego. Wyrok jest prawomocny.
sygnatura akt: II FSK 392/11
