W przypadku rozliczenia rocznego zwolnienie obejmuje okres do końca roku podatkowego, w którym doręczono zmienioną interpretację indywidualną albo doręczono organowi podatkowemu odpis orzeczenia sądu administracyjnego ją uchylającego ze stwierdzeniem jego prawomocności.

Przy kwartalnym rozliczaniu podatku zwolnienie obejmuje okres do końca kwartału, w którym doręczono zmienioną interpretację albo doręczono organowi podatkowemu odpis orzeczenia sądu administracyjnego, które ją uchyla (ze stwierdzeniem jego prawomocności), oraz kwartał następny.

W sytuacji natomiast miesięcznego rozliczenia zwolnienie obejmuje okres do końca miesiąca, w którym doręczono zmienioną interpretację indywidualną albo doręczono organowi podatkowemu odpis orzeczenia sądu administracyjnego ją uchylającego (ze stwierdzeniem jego prawomocności), oraz miesiąc następny.

Tylko na wniosek

Organ podatkowy ma obowiązek poinformować podatnika w formie pisemnej o dacie doręczenia odpisu prawomocnego orzeczenia uchylającego interpretację, podając jednocześnie informację, z jakim dniem kończy się okres zwolnienia z obowiązku płacenia podatku wynikającego z uchylonej przez orzeczenie interpretacji.

Jednocześnie jednak dopiero na wniosek podatnika, który zastosował się do interpretacji, w decyzji określającej lub ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego organ podatkowy określa również wysokość podatku objętego zwolnieniem, albo – w przypadku uiszczenia podatku w zakresie objętym tym zwolnieniem – określa wysokość nadpłaty.

Wniosek w sprawie zastosowania zwolnienia może zostać złożony przez podatnika na etapie postępowania podatkowego prowadzonego w zakresie określenia bądź ustalenia prawidłowego rozliczenia z budżetem zobowiązania podatkowego za okres, który korzysta ze zwolnienia. Można się zastanowić, czy faktycznie organ podatkowy w takich sytuacjach powinien działać dopiero na wniosek.

Wydaje się, że ochrona wnioskodawcy byłaby wzmocniona, gdyby organ podatkowy miał obowiązek z urzędu informować o wysokości podatku objętego zwolnieniem czy określać związaną ze zwolnieniem nadpłatę.

Zdarzenie ciągłe, powtarzalne

W praktyce wątpliwości budzi zakres ochrony interpretacji, które dotyczyły zdarzeń występujących zarówno przed, jak i po ich doręczeniu (czyli miały charakter ciągły lub powtarzalny). W takim wypadku wydaje się, że zakres ochrony będzie różny dla zdarzeń mających miejsce przed doręczeniem interpretacji, a inny dla późniejszych. Takie stanowisko wyraził WSA we Wrocławiu w wyroku z 16 lutego 2011 r. (I SA/Wr 1480/10).

W uzasadnieniu wyroku wskazano, że do stanu faktycznego opisanego jako ciągły, powtarzalny, który zaistniał i wywołał skutek podatkowy przed doręczeniem interpretacji podatnikowi, będzie przysługiwała ochrona wąska, a do zdarzeń zaistniałych po doręczeniu interpretacji, którym będzie odpowiadał stan faktyczny będący przedmiotem interpretacji i które wywołały skutki podatkowe po doręczeniu interpretacji, podatnik zostanie objęty pełną ochroną skutkującą zwolnieniem z obowiązku zapłaty podatku.

Stanowisko to potwierdził również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 30 maja 2012 r. (I FSK 1178/11). Wskazał w nim, że zakreślenie we wniosku pola „zaistniały stan faktyczny” nie pozbawia podatnika pełnej ochrony w stosunku do zdarzeń przyszłych, jeżeli ze stanu faktycznego wynika, że zdarzenie ma charakter ciągły. Ochrona wynikająca z interpretacji obejmie zarówno zdarzenia zaistniałe, jak i zdarzenia przyszłe.

Dominika Dragan-Berestecka jest doradcą podatkowym w kancelarii Ożóg i Wspólnicy

Aleksandra Kasińska jest konsultantką w tej kancelarii