Urządzanie i prowadzenie gier losowych podlega szczególnemu nadzorowi ze strony państwa. Wyrazem tego jest choćby to, że należy uzyskać stosowne zezwolenie.
Konieczna umyślność działania...
Przeprowadzenie (urządzenie) gry losowej, w tym także różnego rodzaju loterii, bez zezwolenia może skutkować odpowiedzialnością karnoskarbową. Jest to bowiem – w zależności od wagi czynu – przestępstwo bądź wykroczenie skarbowe.
Zwróćmy jednak uwagę, że przestępstwa skarbowego (wykroczenia skarbowego) można co do zasady dopuścić się tylko umyślnie. Oznacza to, że organizator danego przedsięwzięcia – aby mógł ponosić odpowiedzialność karnoskarbową – musi mieć zamiar popełnienia takiego czynu. Musi chcieć albo co najmniej godzić się z tym, że zorganizowane przez niego przedsięwzięcie promocyjne jest grą losową.
Jeśli dokłada starań – układając regulamin, warunki uczestnictwa etc. w danym przedsięwzięciu – aby nie było ono (przynajmniej wedle jego wiedzy i świadomości) grą losową, wówczas nie można mu przypisać zamiaru popełnienia przestępstwa – ani bezpośredniego, ani ewentualnego.
Nie ma przecież ani woli popełnienia przestępstwa/wykroczenia skarbowego, ani nie godzi się z tym. Jeśli jednak – mimo wszystko – okazuje się, że jego działanie było urządzeniem gry losowej, to doszło do tego na skutek niezachowania wymaganych w danych okolicznościach reguł ostrożności. Wówczas czyn zabroniony jest popełniony nieumyślnie. A jako taki nie może być ani przestępstwem, ani wykroczeniem skarbowym.
...i społeczna szkodliwość
Ponadto każde zachowanie, aby mogło zostać uznane za przestępstwo/wykroczenie skarbowe, musi charakteryzować się tzw. społeczną szkodliwością i to większą niż znikomą.
Oceniając, czy loterie promocyjne organizowane bez zezwolenia są społecznie szkodliwe, należy odwołać się do celów regulacji dziedziny gier losowych.
Przypomnieć tu należy, że urządzanie i prowadzenie gier losowych poddano ścisłej reglamentacji przede wszystkim dlatego, że „jest to działalność niezwykle rentowna, trudno poddaje się kontroli i w związku z tym wymaga nadzoru, a ponadto może być źródłem wielu zjawisk patologicznych (8 maja 1992 r., sprawozdanie Komisji Polityki Gospodarczej, Budżetu i Finansów oraz Komisji Ustawodawczej (...) druki nr 86, 99 i 225)” (tak w uzasadnieniu wyroku NSA z 13 maja 1998, II SA 362/98).
Istnieje tutaj ponadto duże ryzyko legalizowania dochodów pochodzących z nielegalnych bądź nieujawnionych źródeł (tzw. pranie brudnych pieniędzy). Wskazuje się także na groźną społecznie namiętność hazardową.
Takich niebezpieczeństw nie ma w przypadku loterii promocyjnych. Ich urządzanie nie jest ani dochodowe, nie legalizuje się w ten sposób „brudnych pieniędzy”, ani też nie istnieje realna możliwość uzależnienia się od loterii promocyjnych.
Można zatem twierdzić, że organizowanie i prowadzenie przedsięwzięć promocyjnych – które ewentualnie mogą być uznane za loterie promocyjne – zasadniczo nie jest czynem o wysokiej społecznej szkodliwości.
Przeciwnie, wydaje się, że w znaczącej większości przypadków zachowania te charakteryzować się będą znikomą społeczną szkodliwością. A jako takie nie będą w ogóle przestępstwami/wykroczeniami skarbowymi.
Czytaj też artykuły:
Zobacz więcej w serwisie:
»
»
»
»
»
»
»
»
Przestępstwa i wykroczenia skarbowe
»
»
»
