Zgodnie z art. 81 § 1 i 2 ordynacji podatkowej (op) podatnicy mają prawo do skorygowania uprzednio złożonej deklaracji.
Korekcie powinno towarzyszyć pismo wyjaśniające jej przyczyny. Ordynacja podatkowa nie stawia mu dodatkowych wymogów, w szczególności nie przesądza, na ile szczegółowe powinno być uzasadnienie.
W praktyce jednak często się zdarza, że urząd skarbowy wzywa do przedstawienia dokładnych i wyczerpujących wyjaśnień, gdy pismo, które otrzymał wraz z korektą, zbyt lakonicznie opisywało jej przyczyny. W celu uniknięcia konieczności składania ponownych wyjaśnień warto więc od razu szczegółowo opisać przyczyny korekty.
Przede wszystkim należy wskazać kwoty, o jakie zmieniły się odpowiednio przychody i koszty podatkowe, a także podstawa opodatkowania.
Załączenie dodatkowych dokumentów (zwłaszcza kopii faktur, umów, poleceń księgowania) z pewnością ułatwi urzędowi skarbowemu weryfikację korekty a podatnika uchroni od konieczności złożenia dodatkowych wyjaśnień.
Nieprzedłożenie pisma wyjaśniającego nie czyni korekty bezprzedmiotową. W takim wypadku urząd wezwie do uzupełnienia korekty o jej uzasadnienie.
Jeśli deklaracja zawiera błędy rachunkowe lub inne oczywiste omyłki bądź gdy została wypełniona niezgodnie z wymaganiami, urzędowi skarbowemu przysługuje prawo do samodzielnego jej skorygowania. Wówczas podatnik może wnieść sprzeciw w stosunku do korekty dokonanej przez urząd.
Wniesienie sprzeciwu skutkuje automatycznym anulowaniem korekty. Urząd nie może jednak skorygować deklaracji we własnym zakresie, jeżeli skutkowałoby to zmianą wysokości zobowiązania podatkowego, kwoty nadpłaty lub zwrotu podatku, a także wysokości straty o więcej niż 1000 zł (art. 274 op).
Gdy z deklaracji korygującej wynika nadpłata, podatnik powinien wraz z korektą i jej uzasadnieniem złożyć wniosek o stwierdzenie nadpłaty, a w sytuacji gdy nie chce, by nadpłata została przelana na jego rachunek bankowy – dodatkowo wniosek o zaliczenie jej na poczet przyszłych zobowiązań podatkowych (art. 75 i 76 op).
Jeśli w deklaracji pierwotnej wykazano podatek w wysokości niższej niż należna, wówczas złożenie prawnie skutecznej korekty, połączone z uregulowaniem zobowiązania podatkowego w całości wraz z odsetkami, chroni podatnika przed odpowiedzialnością za przestępstwo bądź wykroczenie skarbowe (art. 16a kodeksu karnego skarbowego).
W takiej sytuacji nie ma konieczności składania tzw. czynnego żalu (zobacz artykuł: " Co grozi za nieterminowe rozliczenie z fiskusem")
Warto również pamiętać, że złożenie prawnie skutecznej korekty, z której wynika zaległość podatkowa, skutkuje zastosowaniem obniżonej stawki odsetek za zwłokę, w wysokości 75 proc. stawki regularnej. Obniżoną stawkę można stosować do okresu po 1 stycznia 2009 roku.
W praktyce, wraz z korektą zeznania CIT-8, podatnicy nie dokonują ponownego przekalkulowania wysokości zaliczek na podatek, które były należne w ciągu roku, a których byt prawny ustaje wraz z końcem roku podatkowego. Jednak, w sytuacji gdy nie płacili zaliczek na podatek w wysokości niższej niż należna bądź nie uiszczali ich w ogóle, powinni naliczyć stosowne odsetki (art. 53a op).
Korektę sporządza się na tym samym formularzu, którego użyto do złożenia deklaracji pierwotnej. Nie ma przy tym znaczenia, że na dzień złożenia korekty obowiązuje nowa wersja formularza. Należy przy tym pamiętać, by na korygowanej deklaracji odznaczyć właściwe pole („korekta”).
Jeżeli z deklaracją pierwotną złożono prawidłowo wypełnione załączniki, wówczas nie ma potrzeby ponownego ich składania wraz korektą. Można jednak spotkać się z poglądem odmiennym, że załączniki stanowią integralną część deklaracji, w związku z tym powinny być złożone razem z korektą.
Gdy po dniu złożenia zeznania pierwotnego zmieniła się właściwość urzędu skarbowego, deklarację korygującą należy złożyć na adres urzędu skarbowego właściwego na dzień dokonania korekty.
Kiedy korekta nie wchodzi w grę
Uprawnienie do złożenia korekty ulega zawieszeniu na czas trwania postępowania podatkowego lub kontroli w zakresie objętym tym postępowaniem bądź kontrolą (art. 81b op). Po ich zakończeniu podatnicy mogą złożyć deklarację korygującą jedynie w zakresie nieobjętym decyzją wymiarową. W praktyce uprawnienie do skorygowania deklaracji ograniczone jest także upływem terminu przedawnienia.
Po tym terminie podatnik nie ma obowiązku złożenia deklaracji korygującej, bowiem zobowiązanie podatkowe na skutek przedawnienia wygasa, przez co urząd skarbowy nie może kwestionować prawidłowości zeznania, w którym wykazano przedawnione już zobowiązanie podatkowe (art. 59 § 1 pkt 9 op). Analogicznie, po upływie tego okresu, podatnik nie ma prawa do złożenia korekty, w której domagałby się zwrotu nadpłaconego podatku (art. 79 § 2 op).
Autor jest konsultantem w zespole Tax Management & Accounting Services w biurze PricewaterhouseCoopers w Krakowie
Korekta deklaracji podatkowych
