Wynika tak z [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=164036]ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. DzU z 2002 r., nr 9, poz. 84)[/link].

[srodtytul]Według prawa budowlanego [/srodtytul]

Utwardzony parking i droga wewnętrzna są budowlami wedle ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (dalej upol). Budowlę ustawa określa jako obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów tego prawa związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z przeznaczeniem.

Przepisy prawa budowlanego to ustawa – [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=CEE76E357FDB51A145CE9C2AC666C956?id=183262]Prawo budowlane[/link]. Nakazuje ona rozumieć przez budowlę każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem ani obiektem małej architektury [b]i tylko przykładowo w przepisie tym wymienia się jako budowle m.in. lotniska, drogi, mosty, składowiska odpadów, konstrukcje oporowe[/b].

Należą więc do nich niewątpliwie także drogi wewnętrzne i utwardzone parkingi [b](pismo Ministerstwa Finansów z 15 maja 2003 r., LK-727/MM/03)[/b], garaże blaszaki, kioski.

Jednakże nie każde utwardzenie terenu oznacza, że powstała budowla. [b]WSA w Krakowie w wyroku z 20 maja 2009 r. (II SA/Kr 564/09)[/b] stwierdził, że [b]utwardzenie placu polegające na nawiezieniu na grunt rozdrobnionego kamienia, wyrównanie i utwardzenie w ten sposób terenu nie wystarczy do ustalenia, że na działce zostały zrealizowane roboty budowlane[/b], które należy kwalifikować jako obiekt budowlany będący budowlą.

[srodtytul]W posiadaniu przedsiębiorcy [/srodtytul]

Budowle, a także ich części są objęte podatkiem od nieruchomości tylko wtedy, jeśli są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej (art. 2 pkt 3 upol).

Grunty, budynki, budowle uważa się za związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, jeśli znajdują się w posiadaniu przedsiębiorcy. Nie dotyczy to budynków mieszkalnych i gruntów związanych z tymi budynkami, a także obiektów zwanych budowlami, jeśli znajdują się w posiadaniu przedsiębiorcy i nie mają związku z działalnością gospodarczą.

Tak więc nie będzie on płacił podatku od drogi prowadzącej do własnego domu i wybrukowanej kostką od tej części podwórka, na której można postawić auta domowników i gości.

[srodtytul]Od wartości początkowej [/srodtytul]

Podatek oblicza się od wartości budowli ustalonej na 1 stycznia danego roku stosownie do przepisów o podatku dochodowym dla celów amortyzacji, niepomniejszonej o odpisy amortyzacyjne. Jeśli obowiązek zapłaty podatku powstał w ciągu roku, podstawą jego obliczenia jest wartość ustalona dla celów amortyzacji na dzień powstania tego obowiązku.

Obowiązują zatem przy jej ustalaniu reguły określone w art. 22g [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?n=1&id=346580]ustawy o PIT[/link], jeśli przedsiębiorca jest podatnikiem tego podatku, albo takie same reguły określone w art. 16g [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=3EC0892953EAF58605FEE453B6E7CBF6?id=115893]ustawy o CIT[/link] – gdy podatnikiem jest np. spółka z o.o.

W razie wytworzenia we własnym zakresie, a tak jest najczęściej przy budowaniu dróg wewnętrznych i miejsc postojowych, wartością początkową jest koszt wytworzenia. Jeśli zaś nie można ustalić kosztu wytworzenia, przyjmuje się wartość ustaloną według cen rynkowych środków trwałych tego samego rodzaju przez biegłego powołanego przez podatnika.

Wartość rynkową określa się na podstawie przeciętnych cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca. Oczywiście samej drogi dojazdowej nikt nie sprzedaje, ale jej wartość jest uwzględniana w razie sprzedaży nieruchomości, na której się znajduje.

W razie ulepszenia budowli, co dotyczy dróg i miejsc postojowych należących do przedsiębiorcy, podstawą opodatkowania będzie wartość rynkowa ustalona na 1 stycznia roku podatkowego następującego po roku, w którym dokonano ulepszenia.

[srodtytul]Wycena z udziałem biegłego [/srodtytul]

Jeśli budowla nie podlega amortyzacji, a tak będzie w wypadku przedsiębiorców rozliczających się z dochodów z prowadzenia firmy w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych lub karty podatkowej, dla celów podatku od nieruchomości przyjmuje się wartość rynkową określoną przez podatnika. Na pewno jednak nie popełni błędu przedsiębiorca, który dla potrzeb gminnego fiskusa ustali wartość budowli, trzymając się ściśle przepisów o amortyzacji.

[b]Jeśli podatnik nie określi wartości budowli albo określi ją w wysokości nieodpowiadającej wartości rynkowej, wartość tę ma ustalić organ podatkowy.[/b] Musi powołać biegłego spośród rzeczoznawców majątkowych legitymujących się uprawnieniami do wyceny nieruchomości.

Sporządzenie takiej wyceny kosztuje. Dlatego jeśli podatnik nie poda wartości budowli, od której ma być liczony podatek od nieruchomości, albo poda ją w wysokości niższej o 33 proc. od wartości ustalonej przez biegłego, jego obciążą koszty tej opinii. Można oczywiście kwestionować tę wycenę, odwołując się od decyzji ustalającej podatek od nieruchomości.

[ramka][b]Ważne [/b]

[b]Podatek od budowli wynosi 2 proc. ich wartości. Rada gminy może obniżyć tę stawkę w odniesieniu do wszystkich budowli lub niektórych ich typów znajdujących się na terenie danej gminy.[/b][/ramka]

[ramka][b]Osobno także od gruntu [/b]

[b]Podatek płaci się także od budowli całkowicie zamortyzowanych. Wtedy dla potrzeb podatku od nieruchomości przyjmuje się ich wartość z 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego. Odrębnie ustala się wartość budowli wziętej w leasing, gdy leasingobiorca ją amortyzuje.[/b]

Trzeba zaznaczyć, że podatek płaci się od całej powierzchni działki, także tej zajętej przez budynek lub (budowlę), a ponadto od powierzchni użytkowej budynku i wartości budowli. Taka praktyka jest powszechnie przyjęta przez urzędy i akceptowana przez sądy. [/ramka]