W środę Naczelny Sąd Administracyjny zgodził się z urzędnikami skarbówki, że mogą odmówić wydania interpretacji, gdy podatnik pyta o sposób udokumentowania wydatków pod kątem kosztów podatkowych. Nie miał wątpliwości, że ta kwestia jest regulowana przez przepisy rachunkowe, a interpretacja może dotyczyć tylko prawa podatkowego.

Czytaj też: Jak udokumentować wydatki na zakup kryptowalut

Sprawa dotyczyła systemu elektronicznej rejestracji faktur i rachunków. We wniosku o interpretację spółka wyjaśniła, że ponosi m.in. wydatki, które są opłacone przez pracowników (w szczególności za przejazdy taksówkami, bilety kolejowe, posiłki spożywane przez pracowników podczas podróży służbowych itp.), a następnie im zwracane.

Obecnie w celu uzyskania zwrotu pracownik musi dostarczyć spółce dowód poniesienia wydatku w formie papierowej (w szczególności fakturę lub rachunek). Spółka tłumaczyła, że przechowuje je w formie papierowej. Chcąc jednak ograniczyć koszty i czasochłonność procesu archiwizacji tych dokumentów, rozważa wprowadzenie nowocześniejszego rozwiązania. W przyszłości faktury lub rachunki dokumentujące wydatki pracowników byłyby przechowywane wyłącznie w formie elektronicznej.

Papierowe dowody będą digitalizowane, czyli wprowadzane do specjalnego systemu, np. w formie skanu lub zdjęcia. Faktury lub rachunki załadowane przy użyciu aplikacji mobilnej w formie elektronicznej będą przechowywane bezpośrednio w systemie. Firma zapytała, czy po udokumentowaniu wydatków w taki sposób będzie miała prawo do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Odpowiedzi się jednak nie doczekała, bo fiskus odmówił wszczęcia postępowania interpretacyjnego. Podkreślił, że ustawa o CIT nie odnosi się do kwestii dokumentowania kosztów czy przechowywania dokumentów. Z kolei przepisy ustawy o rachunkowości nie stanowią przepisów prawa podatkowego, a organ nie jest uprawniony do interpretacji sformułowań ustawy o rachunkowości.

Spółka zaskarżyła odmowę i przed Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Warszawie wygrała. Sąd zwrócił uwagę, że archiwizowanie dowodów księgowych reguluje art. 73 ust. 2 ustawy o rachunkowości. Przepis ten ma zastosowanie także do dowodów księgowych dokumentujących wydatki podlegające rozliczeniu jako koszty podatkowe. I w jego ocenie skoro normy dokumentowania w księgach rachunkowych wydatków kwalifikowanych jako koszty podatkowe są przepisami podatkowymi, to także ten przepis należy uznać za normę o takim charakterze, gdyż reguluje on sposób udokumentowania wydatku także dla celów podatkowych.

Tego stanowiska nie potwierdził jednak NSA. Podkreślił, że art. 15 i art. 16 ustawy o CIT mówią jedynie, co jest kosztem i co nim być nie może. Nie odnoszą się zaś do sposobu ich dokumentowania. To, jak ma być prowadzona dokumentacja, uregulowane zostało w ustawie o rachunkowości. A jak tłumaczył sędzia sprawozdawca Bogusław Woźniak, ustawa o rachunkowości nie jest prawem podatkowym. Dlatego fiskus słusznie odmówił interpretacji. Wyrok jest prawomocny.

Sygnatura akt: II FSK 3789/18.