Potwierdza to interpretacja indywidualna dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 16 września 2022 r. (0113-KDIPT2-1.4011.626. 2022.1.MAP), o którą wystąpiła podatniczka prowadząca jednoosobową firmę, która zajmuje się m.in. wynajem i zarządzaniem nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi. Ma także lokale mieszkalne. Wszystkie zostały przez nią nabyte, wynajęte i wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych przed 1 stycznia 2022 r.

Podatniczka chciała potwierdzenia, że w 2023 r. i latach następnych będzie mogła w dalszym ciągu zaliczać do kosztów odpisy amortyzacyjne od tych mieszkań, które zostały nabyte, wynajęte i wprowadzone do ewidencji środków trwałych przed 1 stycznia 2022 r.

Argumentowała, że przepis w zakresie w jakim pozbawia możliwości w 2023 r. i w latach następnych zaliczania do kosztów odpisów amortyzacyjnych od lokali mieszkalnych nabytych, wynajętych i wprowadzonych do ewidencji przed 1 stycznia 2022 r. jest niezgodny z konstytucyjną ochroną praw nabytych i interesów w toku wynikającą z zasady demokratycznego państwa prawnego.

To nie przekonało jednak skarbówki. Urzędnicy wytłumaczyli, że postępowanie w sprawie wydawania interpretacji indywidualnych, z uwagi na przedmiot i charakter wydawanych w jego toku rozstrzygnięć, jest postępowaniem szczególnym, odrębnym, do którego nie mają bezpośredniego zastosowania inne (poza wskazanymi w ustawie) przepisy ordynacji podatkowej. Dlatego ta interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

W ocenie fiskusa, nie można się zgodzić, że podatniczka po 2022 r. powinna dokonywać odpisów amortyzacyjnych od lokali mieszkalnych nabytych przed 1 stycznia 2022 r. oraz zaliczać je do kosztów uzyskania przychodów na zasadach obowiązujących 31 grudnia 2021 r. do momentu pełnego zamortyzowania tych środków trwałych.