Nie.
Niezłożenie oświadczenia o prawie dysponowania nieruchomością na cele budowlane nie stanowi podstawy do stwierdzenia rażącego naruszenia prawa, zwłaszcza gdy inwestor przedłożył staroście dokumenty potwierdzające to prawo.
W myśl art. 40 ust. 1 ustawy z 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (dalej: u.p.b.) organ, który wydał decyzję ?o pozwoleniu na budowę, jest obowiązany za zgodą strony, na rzecz której decyzja została wydana, do przeniesienia tej decyzji na rzecz innego podmiotu, jeżeli przyjmuje on wszystkie warunki zawarte w tej decyzji oraz złoży oświadczenie pod rygorem odpowiedzialności karnej o posiadanym prawie dysponowania nieruchomością.
Inwestor nie musi więc udowadniać, że posiada prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane. Wystarczy, że złoży oświadczenie określone w art. 32 ust. 4 pkt 2 u.p.b. Możliwość taka nie oznacza jednak związania organu wyłącznie oświadczeniem.
Brak jest ograniczeń co do rodzaju dowodów, którym należy przyznać pierwszeństwo w ustaleniu istnienia danego faktu. Wobec tego nie można uznać, że w sprawie doszło do rażącego naruszenia art. 40 u.s.b. Pogląd ten wyraził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku ?z 24 listopada 2011 r. (II OSK 1667/2010).
Nie jest także prawidłowe stanowisko, że spółka jawna nie może być stroną postępowania administracyjnego. Spółka jawna jest osobową spółką handlową, która może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana. Z orzecznictwa sądów wynika, że jednostki organizacyjne niebędące osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną, mogą być stronami postępowania administracyjnego. W wyroku z 17 marca 2010 r. Naczelny Sąd Administracyjny (II OSK 539/09) wskazał, że od momentu wprowadzenia do kodeksu cywilnego art. 331, na mocy którego do jednostek organizacyjnych niebędących osobami prawnymi, którym ustawa przyznaje zdolność prawną, stosuje się odpowiednio przepisy ?o osobach prawnych, spółka jawna może być stroną postępowania administracyjnego.
podstawa prawna: art. 29, art. 156 par. 1 pkt 2 ustawy z 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn. DzU z 2013 r., poz. 267 ze zm.)
podstawa prawna: art. 8 par. 1 ustawy z 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych (tekst jedn. DzU z 2013 r., poz. 1030 ze zm.)
podstawa prawna: art. 40 ust. 1 ustawy z 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (tekst jedn. DzU z 2013 r., poz. 1409 ze zm.)