Już na początku egzekucji można ustalić zasady postępowania w celu uzyskania informacji o majątku.

W przypadku wystąpienia przesłanek egzekucyjnych oraz złożenia wniosku wierzyciela o uzyskanie informacji o majątku komornik zobowiązany jest do wyznaczenia dłużnikowi terminu 2 tygodni na uregulowanie wierzytelności łącznych i jednocześnie na wypadek braku zapłaty do wezwania dłużnika do siebie do biura w określonym czasie po upływie tego terminu. W biurze dłużnik zobowiązany jest do udzielenia informacji o swoim majątku.

Komornik zobowiązany jest do sporządzenia w formie dokumentu elektronicznego stosownego spisu majątku na podstawie danych przekazywanych przez samego dłużnika. Wierzyciel otrzymuje wydruk spisu majątku oraz na wyraźny wniosek odpis protokołu z egzekucji. Złożenie spisu majątku przez dłużnika można wymusić poprzez zastosowanie aresztu.

W każdym kraju związkowym

Komornik składa plik ze spisem majątku we właściwym Centralnym Sądzie Egzekucyjnym (każdy kraj związkowy utworzył odrębny Centralny Sąd Egzekucyjny). Spis majątku pozostaje na serwerze Centralnego Sądu Egzekucyjnego przez okres dwóch lat względnie do momentu złożenia nowego spisu majątku. Oprócz tego utworzony został ogólnoniemiecki rejestr elektroniczny, w którym odnotowane są wszystkie złożone spisy majątku.

Jednak wgląd do tego rejestru mają tylko komornicy, organy egzekucyjne, sądy egzekucyjne, upadłościowe i rejestrowe, jak również organy ścigania. Jeśli wierzyciel złoży wniosek o uzyskanie informacji o majątku, a dłużnik udzielił już informacji o majątku w ramach innego postępowania egzekucyjnego, wówczas wierzyciel otrzymuje informację, czy istnieje spis majątku, na kiedy jest on datowany i automatycznie otrzymuje odpis istniejącego ewentualnie jeszcze spisu majątku.

Dłużnik zobowiązany jest na wniosek do udzielania informacji o majątku co dwa lata. Przed upływem dwóch lat istnieje jednak obowiązek ponownego udzielenia informacji o majątku, jeśli wierzyciel uwiarygodni fakty, które wskazują na istotną zmianę sytuacji majątkowej dłużnika.

Wpis do rejestru

Jeśli występują określone przesłanki ustawowe, wówczas komornik zobowiązany jest zarządzić dokonanie wpisu do rejestru dłużników. Wpisu dokonuje się w formie elektronicznej na okres trzech lat na serwerze Centralnego Sądu Egzekucyjnego; może on zostać jednak wykreślony przedterminowo, w szczególności w przypadku udowodnienia zaspokojenia roszczeń wierzyciela.

Wpis obejmuje dane dotyczące stanu cywilnego, względnie numeru rejestru, miejsc zamieszkania, sygnatur akt komornika, daty zarządzenia dokonania wpisu oraz powodu dokonania wpisu, jednak nie zawiera danych dotyczących wierzycieli, tytułów oraz wysokości wierzytelności. Ponadto na zarządzenie sądu upadłościowego wpisuje się odrzucenie wniosku o otwarcie postępowania upadłościowego z braku masy upadłości.

Każdy może uzyskać wgląd do ewidencji dłużników

Każdy może uzyskać wgląd do rejestru dłużników w celu: przeprowadzenia egzekucji, wykonania ustawowych obowiązków kontroli wiarygodności ekonomicznej, dokonania kontroli przesłanek przyznania świadczeń publicznych, uniknięcia braku korzysci natury ekonomicznej, ścigania przestępstw oraz wykonywania kar, jak również uzyskania informacji dla samego siebie.

Za dokonywanie zajęcia wierzytelności oraz praw – z wyjątkiem zajęcia uprzedzającego – odpowiedzialny jest nie komornik, lecz sąd egzekucyjny w miejscu siedziby dłużnika albo miejscu położenia majątku. Na wniosek sąd wydaje postanowienie o zajęciu i o przelewie zajętej wierzytelności, które dostarcza się dłużnikowi dłużnika (np.: bankowi albo pracodawcy dłużnika) i poleca im dokonać zajęcia żądanej kwoty i przelania jej na rzecz wierzyciela.

Sąd egzekucyjny odpowiedzialny jest również za licytację przymusową albo zarząd przymusowy (w tym przypadku działka nie zostaje zlicytowana lecz wierzyciel otrzymuje bieżące wpływy z tytułu posiadłości ziemskiej, np.: wpływy z dzierżawy) posiadłością ziemską dłużnika, znajdującą się w jego okręgu.

Hipoteka przymusowa

Wierzyciel może zlecić za pośrednictwem właściwego Wydziału Ksiąg Wieczystych dokonanie wpisu hipoteki przymusowej, jeśli ma on prawo żądać od dłużnika zapłaty kwoty ponad 750 euro.

Hipoteka przymusowa nie zaspokaja wierzyciela w sposób bezpośredni, lecz zabezpiecza jego wierzytelność rzeczowo. Na przykład w przypadku przeprowadzenia na kolejnym etapie licytacji przymusowej uzyskuje on lepsze miejsce wierzyciela posiadającego zabezpieczenia rzeczowe.