Pracownik ma prawo do corocznego urlopu wypoczynkowego w wymiarze 20 albo 26 dni roboczych – w zależności od długości jego ogólnego stażu, a więc zatrudnienia opartego na stosunku pracy u obecnego oraz wszystkich poprzednich pracodawców. Okresy jednoczesnego zatrudnienia u więcej niż jednego pracodawcy można przy tym uwzględnić tylko jeden raz. Na wymiar urlopu wypoczynkowego wpływ mają również inne okoliczności dotyczące pracownika, w szczególności ukończone przez niego poszczególne szczeble edukacji.
Przykładowo, zgodnie z art. 155 § 1 pkt 6 kodeksu pracy, z tytułu ukończenia studiów wyższych do okresu pracy należy wliczyć osiem lat. Jeżeli pracownik podjął pracę w trakcie nauki, do ogólnego stażu pracy wliczymy albo okres zatrudnienia, w którym była pobierana nauka, albo czas nauki – zależnie co jest korzystniejsze dla pracownika.
Gdy pracownik w trakcie roku kalendarzowego osiąga okres pracy uprawniający do urlopu w wyższym wymiarze, a wcześniej wykorzystał już w całości urlop w dotychczasowym niższym wymiarze, zastosowanie znajdzie instytucja urlopu uzupełniającego. W innych sytuacjach nie mamy do czynienia z uzupełniającym urlopem wypoczynkowym, ale po prostu z jednolitym urlopem w wyższym wymiarze.
W obu jednak przypadkach praktyczny skutek osiągnięcia stażu pracy uprawniającego do wyższego wymiaru urlopu jest taki sam. Osoba zatrudniona ma prawo do większej liczby dni wypoczynku w danym roku kalendarzowym, czyli co do zasady 26 dni, pod warunkiem że pozostaje w stosunku pracy przez cały rok u tego samego pracodawcy.
Należy przyjąć, że bez względu na to, w którym okresie roku pracownik uzyska prawo do dłuższego urlopu wypoczynkowego, zyskuje on od razu sześć dodatkowych dni urlopu, tak jakby uprawniony był do wyższego wymiaru urlopu już od początku roku. Dotyczy to kontynuowania zatrudnienia u tego samego pracodawcy.
Gdy natomiast pracownik zmienia pracodawcę w roku, w którym nabył prawo do urlopu uzupełniającego, lecz przed dniem osiągnięcia dziesięcioletniego stażu pracy, uzyska wyższy wymiar wolnego (proporcjonalnie) wyłącznie u pracodawcy, u którego nabył urlop uzupełniający.
W praktyce więc zwiększenie wymiaru urlopu z 20 do 26 dni nie ma żadnego skutku u poprzedniego pracodawcy. Dopiero wyliczenie urlopu w nowej firmie, w której nastąpił wzrost wymiaru dni wypoczynku (i ewentualnie u kolejnych pracodawców w tym samym roku kalendarzowym), wymaga odniesienia wyższego wymiaru do okresu zatrudnienia u tego pracodawcy (kolejnych pracodawców).
Urlop uzupełniający powinien zostać udzielony w roku kalendarzowym, w którym dany pracownik nabył do niego prawo. Jeśli jednak nie jest to możliwe, choćby ze względu na późny termin osiągnięcia przez pracownika dziesięcioletniego stażu pracy, urlopu tego należy udzielić, zgodnie z najnowszymi zmianami w kodeksie pracy wchodzącymi w życie z początkiem 2012 r., do 30 września roku następnego.
—Grzegorz Gołębiewski radca prawny w kancelarii prawnej Chajec, Don-Siemion & Żyto w Warszawie