Nowe regulacje są łatwiejsze do zrozumienia od dotychczasowych i obejmują zarówno wyposażenie pojazdu, jak i instrukcje zachowania załogi w razie wypadku lub innego zagrożenia.

[srodtytul]Europa wymaga[/srodtytul]

Przepisy dla wożących chemikalia, materiały wybuchowe czy trujące odpady wynikają przede wszystkim z umowy europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych ADR (The European Agreement concerning the International Carriage of Dangerous Goods by Road) obowiązującej nie tylko w krajach Unii Europejskiej, ale i innych krajach na naszym kontynencie. Została ona ratyfikowana przez Polskę jeszcze w 1975 r.

Co dwa lata jest aktualizowana, w tym roku zaczęła obowiązywać kolejna nowelizacja na lata 2009 – 2011. Najważniejsze krajowe regulacje zawarte są natomiast w [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=2E9F5BF29879CE754A4EF9125FFB6F53?id=167513]ustawie o przewozie drogowym towarów niebezpiecznych (DzU z 2002 r. nr 199, poz. 1671 ze zm.)[/link]. Poszczególne rodzaje towarów niebezpiecznych są sklasyfikowane zgodnie z umową ADR (rozróżnia ona 13 klas takich towarów). 1 lipca skończył się okres przejściowy, w którym przewoźnicy, nadawcy i kierowcy mogli stosować zarówno ADR 2007, jak i ADR 2009. Poniżej piszemy o najważniejszych zmianach.

Pojazdy przewożące towary niebezpieczne muszą mieć wyposażenie ochronne – ma być ono dobrane odpowiednio do konkretnych grup towarów. W nowych przepisach zostało ono ujednolicone, dzięki czemu przewoźnikom uda się zapewne uniknąć kar za braki w wyposażeniu nakładanych przez inspektorów transportu drogowego.

[srodtytul]Pamiętaj o klinach i gaśnicach[/srodtytul]

Do tej pory wiele kwestii firmy nadające niebezpieczne towary rozstrzygały uznaniowo. Niektóre miały np. własne wymagania co do rodzaju obuwia, które powinien mieć kierowca przewożący substancje żrące. W takiej sytuacji kierowca niedysponujący właściwymi butami miał problem, czy w ogóle może się podjąć przewozu. Jeśli nie miał, a spotkał na drodze inspektora, to płacił karę. Przewożący towary niebezpieczne autem bez wymaganego wyposażenia awaryjnego w razie sprawdzenia płaci 100 zł kary za każdy brakujący element. Więcej, bo 500 zł, kosztuje brak gaśnic.

[srodtytul]Prosta instrukcja[/srodtytul]

Jednym z najważniejszych dokumentów, które musi mieć kierowca ze sobą w trasie, jest pisemna instrukcja dotycząca przewożonych materiałów. Dotychczas było z tym masę problemów, bo każdy nadawca dawał swoje instrukcje dla każdej grupy towarów odrębnie i na dodatek w językach państw, przez które podróżował ładunek. Kierowca woził więc ze sobą nieraz kilkanaście dokumentów.

Nowe zalecenia są bardziej ogólne i określają zasady ratowania życia i akcji ratowniczej bezpośrednio po wypadku lub awarii.

Jednakowy dla wszystkich kierowców przewożących towary niebezpieczne wzór można ściągnąć z Internetu – jest on w umowie europejskiej ADR na lata 2009 – 2011 (można go znaleźć m.in. pod adresem: [link=http://www.unece.org/trans/danger/publi/adr/Instructions/Polish_revised.pdf]http://www.unece.org/trans/danger/publi/adr/Instructions/Polish_revised.pdf[/link]). Musi on się znaleźć w szoferce, i to w wersji kolorowej oraz w języku bądź językach zrozumiałych dla załogi pojazdu.

[b]Za sprawność wyposażenia i za dostarczenie instrukcji odpowiada przewoźnik. Do 1 stycznia 2009 r. przekazanie instrukcji było obowiązkiem nadawcy.[/b]

Przypominamy też, że zarówno przewoźnicy, jak i firmy nadające muszą zatrudniać (niekoniecznie etatowo) doradcę do spraw bezpieczeństwa transportu drogowego towarów niebezpiecznych. W razie wątpliwości (jest np. dopuszczalne w szczególnych sytuacjach modyfikowanie instrukcji) trzeba pytać właśnie doradcę. Jeśli go nie wyznaczymy, ryzykujemy otrzymanie kary 5 tys. zł

[srodtytul]Uważaj na tunel[/srodtytul]

Jest jeszcze kilka innych zmian w ADR, np. obowiązek wpisywania do dokumentu przewozowego kodów ograniczenia dotyczących przejazdu przez tunele, jeżeli takie znajdują się na planowanej trasie. Ponadto na niektórych przesyłkach, kontenerach, cysternach czy pojazdach trzeba umieszczać nowy znak, którym oznacza się materiały zagrażające środowisku.

[ramka][b]Niezbędne wyposażenie pojazdu[/b]

Są elementy wyposażenia konieczne w każdym aucie przewożącym towary niebezpieczne. Należą do nich:

- klin pod koła (trzeba pamiętać o dostosowaniu wymiarów do wielkości kół),

- dwa stojące znaki ostrzegawcze (np. pachołki odblaskowe, trójkąty odblaskowe lub lampy błyskowe o pomarańczowym świetle, zasilane niezależnie od instalacji elektrycznej pojazdu),

- kamizelka lub ubranie ostrzegawcze dla każdego członka załogi (np. określone w normie EN 471),

- latarka (działająca) dla każdego członka załogi pojazdu,

- środki ochrony indywidualnej (przede wszystkim rękawice i okulary),

- odpowiedniej wielkości i odpowiedniego rodzaju gaśnice.

Niektóre przedmioty wchodzące w zakres wyposażenia są niezbędne tylko przy przewozach wybranych rodzajów towarów. Należą do nich:

- sprzęt do ochrony dróg oddechowych (tzw. maska ucieczkowa),

- łopata,

- pojemniki z tworzywa (do zbierania resztek),

- osłony otworów kanalizacyjnych (wymagane m.in. przy przewozie paliw).

Takie wyposażenie najprościej kupić w komplecie. Znajduje się w sprzedaży jako homologowany zestaw ADR. [/ramka]