Podobnie jak innych inspekcji i tej dotyczą ograniczenia wynikające z przepisów o swobodzie działalności gospodarczej. To znaczy, że kontrola tej inspekcji u przedsiębiorcy w roku kalendarzowym nie może przekroczyć:

- 12 dni roboczych u mikroprzedsiębiorców,

- 8 dni roboczych u małych przedsiębiorców,

- 24 dni roboczych u średnich przedsiębiorców,

- 48 dni roboczych u pozostałych przedsiębiorców.

Jest jednak wiele wyjątków pozwalających inspektorom sprawdzać firmę dłużej, niż wynikałoby to z tej informacji. Do czasu kontroli nie wlicza się choćby okresu nieobecności przedsiębiorcy lub osoby upoważnionej, jeżeli przeszkadza to w jej prowadzeniu.

Można ją także przedłużyć z innych powodów niezależnych od inspekcji (wymaga to uzasadnienia na piśmie). Inspektor, po pisemnym zawiadomieniu przedsiębiorcy, może też przerwać kontrolę na czas niezbędny do zbadania próbki, jeżeli firma będzie mogła w tym czasie wykonywać swoją działalność.

Jeżeli zaś zakład rażąco naruszył przepisy, to musi się liczyć z powtórną wizytą inspektorów. Sprawdzą oni firmę w tym samym zakresie co poprzednio. Taką powtórną kontrolę można przeprowadzić, nawet gdy roczny limit jest wyczerpany. Czas jej trwania nie może przekraczać siedmiu dni.

Generalnie inspekcja musi zawiadomić przedsiębiorcę o planowanej kontroli. Są jednak sytuacje, w których może wejść bez powiadamiania – np. w razie bezpośredniego zagrożenia życia czy zdrowia.

[b]Uwaga! Przedsiębiorcy, u których inspektorzy przeprowadzili kontrolę i pobrali próbki, zapłacą za nią i za badania laboratoryjne próbek, jeżeli się okaże, że artykuły nie odpowiadają wymaganiom w zakresie jakości handlowej lub zadeklarowanym przez producenta.[/b] Stawki za takie sprawdzenie określa [link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=293864]rozporządzenie z 8 grudnia 2008 r. w sprawie stawek opłat za przeprowadzenie kontroli jakości handlowej artykułów rolno-spożywczych (DzU z 2008 r. nr 230, poz. 1543). Obowiązuje ono od 13 stycznia 2009 r.[/link]

[srodtytul]Jakie grożą kary[/srodtytul]

Za większość naruszeń inspektor nałoży grzywnę lub ukarze mandatem (chodzi np. o niewłaściwy sposób transportu lub składowania produktów, znakowania jaj czy tusz zwierzęcych zgodnie z unijnymi przepisami czy nieudostępnienie niezbędnych dokumentów). Są jednak i wyższe kary.

20 przeciętnych miesięcznych wynagrodzeń zapłaci ten, kto uniemożliwia prowadzenie kontroli, a 15 takich stawek ten, kto ją utrudnia. Za wprowadzanie produktów nieodpowiedniej jakości można zapłacić do pięciokrotnej wartości korzyści majątkowej uzyskanej lub która mogłaby zostać uzyskana przez wprowadzenie tych artykułów rolno-spożywczych do obrotu, nie mniej jednak niż 500 zł. Za fałszowanie artykułów grozi kara w wysokości nie wyższej niż 10 proc. przychodu osiągniętego w roku rozliczeniowym poprzedzającym nałożenie kary, nie mniej jednak niż 1000 zł.

[srodtytul]Na prośbę przedsiębiorcy[/srodtytul]

Na prośbę przedsiębiorcy inspektor może też ocenić jakość handlową artykułów rolno-spożywczych. W tym celu firma składa wniosek na piśmie. Inspektor zaś sprawdzi, czy artykuły rolno-spożywcze spełniają wymagania określone w przepisach o jakości handlowej oraz dodatkowo te, które zostały zadeklarowane przez producenta. Chodzi o informacje podawane na opakowaniu, cechy towaru określone w specyfikacji jakościowej, kontrakcie, ateście jakościowym lub innych dokumentach przedstawionych przez przedsiębiorcę.

Pobieranie próbek, ustalanie klas jakości handlowej lub sposobu produkcji określonych artykułów rolno-spożywczych mogą też na zlecenie zainteresowanych przedsiębiorców poza pracownikami inspekcji przeprowadzać wpisani do rejestru rzeczoznawcy.

Po przeprowadzeniu kontroli wojewódzki inspektor wydaje odpowiednie świadectwo.

[b]Uwaga! Jeżeli towary są przeznaczone na eksport, to mogą nie spełniać polskich wymagań jakości handlowej określonych w ustawie, jeśli spełniają wymagania kraju importera[/b].

Po dokonaniu oceny wojewódzki inspektor wydaje świadectwo jakości handlowej. Wzór świadectwa określa [link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=167868]rozporządzenie ministra rolnictwa i rozwoju wsi z 18 grudnia 2002 r. (DzU nr 230, poz. 1932)[/link]. Za dokonanie oceny oraz przeprowadzenie koniecznych do jej wykonania badań i wystawienie świadectwa pobierane są opłaty zgodnie z rozporządzeniem ministra rolnictwa i rozwoju wsi z 22 lutego 2005 r. w sprawie stawek za dojazd do miejsca oceny, czynności związanych z dokonaniem oceny, badań laboratoryjnych i wydawania świadectw jakości handlowej oraz sposobu i terminu wnoszenia tych opłat.

[srodtytul]Poznaj dobrą żywność[/srodtytul]

Przepisy o IJHAR-S przewidują, że żywność, która charakteryzuje się specyficznymi cechami lub wymaganiami jakości handlowej (np. w zakresie sposobu produkcji, składu lub właściwości organoleptycznych), może otrzymać specjalny znak jakości.

[wyimek][b]500 zł[/b] - tyle wynosi najniższa kara za wprowadzenie do obrotu produktów nieodpowiedniej jakości[/wyimek]

Program nadawania znaku jakości prowadzi Ministerstwo Rolnictwa o Rozwoju Wsi – tam składa się wnioski o przyznanie znaku. Minister wydaje w tej sprawie decyzję, ale wcześniej zasięga opinii głównego inspektora IJHAR-S. Znak przyznaje się na trzy lata. Możliwe jest jednak cofnięcie uprawnień do znaku jakości, gdy artykuł rolno-spożywczy nim oznaczony straci cechy, które zdecydowały o jego nadaniu. Cała procedura, kryteria i formalności do załatwienia są szczegółowo opisane na stronie internetowej resortu rolnictwa ([link=http://www. minrol.gov.pl]www. minrol.gov.pl[/link]).

Sam znaczek to dwa zachodzące na siebie owale (jeden biały, drugi czerwony), pod którymi znajduje się napis „Poznaj dobrą żywność”. Zarówno obramowania owali, jak i napis są w kolorze czerwonym. Przepisy określają nawet, jakich barwników trzeba użyć (po równo magenta i yellow). Dopuszcza się jednak stosowanie znaku na ciemnym tle z napisem w kolorze białym. Wolno też użyć napisu w wersji angielskiej („Try fine food”).

Szczegóły określa[link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=174496] rozporządzenie w sprawie wzoru znaku jakości artykułów rolno-spożywczych (DzU z 2004 r. nr 170, poz. 1794)[/link].