Firma może rozwiązać umowę o pracę bez wypowiedzenia (zgodnie z art. 53 kodeksu pracy):
- jeżeli niezdolność pracownika do pracy wskutek choroby trwa:
a) dłużej niż trzy miesiące - gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy krócej niż sześć miesięcy,
b) dłużej niż łączny okres pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku oraz pobierania świadczenia rehabilitacyjnego przez pierwsze trzy miesiące - gdy pracownik był zatrudniony u danego pracodawcy co najmniej sześć miesięcy lub jeżeli niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy albo chorobą zawodową,
- w razie usprawiedliwionej nieobecności pracownika w pracy z innych przyczyn niż wymienione w pkt 1, trwającej dłużej niż miesiąc. Przepis nie uzależnia możliwości rozwiązania stosunku pracy od rodzaju umowy o pracę, ale od długości zatrudnienia pracownika u danego pracodawcy. Okresy zatrudnienia u różnych pracodawców nie podlegają sumowaniu, z wyjątkiem sytuacji, o której mowa w art. 231 kodeksu (przejście zakładu na innego pracodawcę).
Decyzja o rozwiązaniu umowy w opisanych sytuacjach zależy od woli pracodawcy. Należy jednak pamiętać, że zgodnie z art. 53 § 2 kodeksu rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia nie może nastąpić w razie nieobecności pracownika w pracy z powodu sprawowania opieki nad dzieckiem - w okresie pobierania z tego tytułu zasiłku, a w razie odosobnienia pracownika ze względu na chorobę zakaźną - w okresie pobierania z tego tytułu wynagrodzenia i zasiłku. Rozwiązanie umowy w tym trybie nie może ponadto nastąpić po stawieniu się do pracy w związku z ustaniem przyczyny nieobecności.
Pracodawca powinien w miarę możliwości ponownie zatrudnić osobę, która podczas sześciu miesięcy od rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z powodu choroby zgłosi swój powrót do pracy.
