- Chcemy podpisać z pracownikiem aneks do bezterminowego angażu, w którym będzie zapis o dopuszczalności jego rozwiązania przez pracodawcę z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia (a nie trzymiesięcznego). Czy takie uzgodnienie jest dopuszczalne? – pyta czytelnik.
Wszelkie rozterki czytelnika w tym zakresie powinien rozwiać wyrok Sądu Najwyższego z 26 marca 2014 r. (II PK 175/13). W uzasadnieniu stwierdził, że „art. 36 § 1 k.p. może być zmieniany na korzyść pracownika umową stron. Możliwość taką należy dopuścić także w razie skrócenia okresu wypowiedzenia, które może zostać dokonane w przyszłości przez pracownika. Warunkiem ważności takiego postanowienia umownego jest jego korzystność dla pracownika, co wynika z art. 18 § 1 k.p. Natomiast nieważne byłyby postanowienia umowne przewidujące krótszy okres wypowiedzenia dokonanego przez pracodawcę (art. 18 § 2 k.p.). Niewątpliwie pogarszałyby one sytuację pracownika".
Zatem niedopuszczalne jest umieszczenie proponowanego przez czytelnika zapisu w aneksie do umowy o pracę. Takie postanowienie byłoby bowiem nieważne w rozumieniu art. 18 § 1 k.p., gdyż byłoby niekorzystne dla podwładnego >patrz wyciąg z kodeksu.
Inaczej przedstawiałaby się sytuacja, gdyby to pracownik chciał, aby w razie złożenia przez niego wymówienia skrócić jego ustawowy okres. Wówczas taki aneks jest dopuszczalny. Można bowiem uznać, że skoro to etatowiec na przyszłość występuje o skrócenie kodeksowego okresu dokonanego przez niego wymówienia, jest to dla niego korzystne.
Ważne! Aby uniknąć wątpliwości co do tego, z czyjej inicjatywy podpisano aneks do umowy o pracę zawierający postanowienie o skróceniu ustawowego wymówienia dokonanego przez pracownika, zalecam poprzedzić tę czynność uzyskaniem odpowiedniego oświadczenia od etatowca, najlepiej na piśmie >patrz przykład korespondencji.
podstawa prawna: art. 18 § 1 i 2, art. 36 § 1 pkt 3 kodeksu pracy – ustawa z 26 czerwca 1974 r. (tekst jedn. DzU z 2014 r., poz. 1502 ze zm.)
WYCIĄG Z KODEKSU PRACY
Art. 18. § 1.
Postanowienia umów o pracę oraz innych aktów, na których podstawie powstaje stosunek pracy, nie mogą być mniej korzystne dla pracownika niż przepisy prawa pracy.
§ 2.
Postanowienia umów i aktów, o których mowa w § 1, mniej korzystne dla pracownika niż przepisy prawa pracy, są nieważne; zamiast nich stosuje się odpowiednie przepisy prawa pracy.
