Osoba, która uległa wypadkowi w pracy, może uzyskać wiele świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Formy tej pomocy określa art. 6 ustawy z 30 października 2002 r. o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy (tekst jedn. DzU z 2009 r. nr 167, poz. 1322 ze zm., dalej ustawa wypadkowa).
Chodzi o zasiłek chorobowy, świadczenie rehabilitacyjne, zasiłek wyrównawczy, jednorazowe odszkodowanie, rentę z tytułu niezdolności do pracy, rentę szkoleniową, rentę rodzinną, dodatek do renty rodzinnej, dodatek pielęgnacyjny, a także świadczenie polegające na pokryciu kosztów leczenia w zakresie stomatologii i szczepień ochronnych oraz zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne.
Często skutkiem wypadku w pracy jest jednak poważne uszkodzenie ciała pracownika, rozstrój zdrowia i związane z tym m.in. zwiększone wydatki na leczenie, rehabilitację i zakup sprzętu medycznego. Nie zawsze pomoc z ZUS jest w stanie pokryć tę szkodę. Wówczas podwładny może pozwać szefa o dodatkowe świadczenia przyznawane na podstawie kodeksu cywilnego. Sprawy o roszczenia uzupełniające z tytułu wypadków przy pracy rozpoznają sądy pracy.
Tak uznał Sąd Najwyższy w uchwale z 9 maja 1986 r. (IV CR 79/86).
