Osoby, które chciałyby prowadzić działalność kantorową, muszą pamiętać, że przed jej rozpoczęciem muszą spełnić szereg wymagań, które szczegółowo określa ustawa Prawo dewizowe. Przede wszystkim kantor może prowadzić osoba fizyczna oraz osoba prawna.
W obu przypadkach osoby te lub organy je reprezentujące nie mogą być skazane prawomocnie wyrokiem za przestępstwo skarbowe albo za przestępstwo popełnione w celu osiągnięcia korzyści majątkowej lub osobistej. Zaświadczenie o niekaralności musi być przedkładane co roku organowi prowadzącemu rejestr.
Wniosek i wpis do rejestru
Jeśli dana osoba spełnia wymagania o niekaralności, to tak jak w przypadku każdego biznesu musi założyć działalność gospodarczą. Zgodnie jednak z ustawą o swobodzie działalności gospodarczej prowadzenie kantoru jest działalnością regulowaną. Oznacza to, że jej rozpoczęcie możliwe jest wyłącznie po wpisaniu do rejestru działalności kantorowej. Prowadzi go prezes Narodowego Banku Polskiego.
Wzór wniosku, który należy złożyć, określa rozporządzenie ministra finansów w sprawie wzoru wniosku o dokonanie wpisu w rejestrze działalności kantorowej. Zawiera on m.in. firmę oraz adres siedziby przedsiębiorcy lub adres jego zamieszkania, numer w rejestrze przedsiębiorców albo ewidencji działalności gospodarczej, NIP, adres pomieszczenia, gdzie ma być prowadzona działalność, oraz oznaczenie zakresu działalności.
Oczywiście wniosek taki musi zostać podpisany i trzeba na nim zaznaczyć datę i miejsce jego złożenia. Do wniosku należy dołączyć oświadczenie, że dane w nim zawarte są kompletne i zgodne z prawdą, a także że znane są przedsiębiorcy szczególne warunki wykonywania działalności kantorowej i że je spełnia.
Wniosek należy złożyć w oddziale okręgowym Narodowego Banku Polskiego odpowiednim ze względu na miejsce prowadzenia działalności kantorowej. Po uzyskaniu wpisu do rejestru przedsiębiorca może rozpocząć działalność. W ciągu siedmiu dni od jej rozpoczęcia musi zawiadomić o tym pisemnie organ rejestrowy.
Złożenie wniosku podlega opłacie skarbowej, która wynosi 1087 zł. Dowód jej uiszczenia należy złożyć wraz z wnioskiem. Każdy wniosek o zmianę wpisu w rejestrze, np. utworzenie przez przedsiębiorcę dodatkowego kantoru, podlega opłacie w wysokości 543,50 zł.
Specjalne pomieszczenie
Poza uzyskaniem wpisu do rejestru działalności kantorowej przedsiębiorca musi pamiętać również o zakupie lub wynajęciu odpowiedniego lokalu. Musi on spełniać ściśle określone warunki techniczne i organizacyjne niezbędne do bezpiecznego i prawidłowego wykonywania czynności związanych z wymianą walut.
1087 zł kosztuje wpis do rejestru działalności kantorowej
Przede wszystkim pomieszczenie ma być oznaczone wyraźną i widoczną nazwą kantor wraz ze wskazaniem adresu oraz dni i godzin otwarcia. Ponadto kantor musi posiadać tablicę informującą o rodzajach oraz cenach – kursie kupna i sprzedaży, skupowanych i sprzedawanych walut, informację o wydawaniu dowodów kupna i sprzedaży wartości dewizowych na okaziciela lub imiennych.
W lokalu należy także umieścić informację, że wartość jednej umowy nie może przekroczyć 20 tys. euro. Ponadto w pomieszczeniu musi się znajdować rejestr obrotu wartości dewizowych oraz formularze druków umożliwiające potwierdzenia dokonanych transakcji lub odpowiedni program komputerowy, dzięki któremu potwierdzenie będzie można wydrukować. Konieczne jest także posiadanie pieczątki określającej dane kantoru oraz pieczątek imiennych kasjerów.
Ewidencja operacji
Osoba prowadząca kantor ma obowiązek prowadzić w sposób trwały i ciągły ewidencję wszystkich wykonywanych operacji, które powodują zmianę wartości dewizowych lub waluty polskiej. Kasjer, dokonując wymiany waluty, powinien wydać klientowi imienne lub na okaziciela potwierdzenie dokonania transakcji zawierające nazwę i kwotę oraz kurs waluty, pieczątkę z oznaczeniem kantoru, datę zawarcia transakcji oraz pieczątkę imienną i podpis.
W przypadku wydawania potwierdzenia imiennego należy zawrzeć na nim także numer dowodu osobistego, imię i nazwisko, a także miejsce zamieszkania nabywcy.
Dodatkowo każda transakcja musi być wpisywana do ewidencji prowadzonej przez kantor.
Powinna ona określać każdorazowo numer transakcji, datę realizacji oraz jej rodzaj – kupno, sprzedaż, nazwę wymienianej waluty oraz równowartość transakcji w walucie polskiej wraz z określeniem jej kursu.
Podstawa prawna:
- ustawa z 27 lipca 2012 r. Prawo dewizowe (tj. DzU z 2012 r., poz. 826)
