Pogląd czytelnika jest sprzeczny z obowiązującym prawem. A to dlatego, że zgodnie z kodeksem pracy, jeżeli dobowy wymiar czasu pracy pracownika wynosi co najmniej sześć godzin, to ma on prawo do przerwy w pracy trwającej co najmniej 15 minut, wliczanej do czasu pracy. Pracodawca ma zatem kodeksowy obowiązek zapewnienia pracownikowi pracującemu minimum sześć godzin dziennie kwadransa przerwy.

Obowiązkowi temu odpowiada prawo pracownika chronione jak każde roszczenie ze stosunku pracy. Prawo do tej przerwy jest powiązane z faktycznym czasem trwania pracy w ciągu jednego dnia pracy, a nie z obowiązującą pracownika dobową normą czasu pracy.

Zatem nawet jeżeli pracownik zatrudniony na pół etatu, dla którego dobowa norma czasu pracy wynosi cztery godziny, pracuje określonego dnia sześć godzin, to w dniu tym pracodawca musi zapewnić mu 15-minutową przerwę w pracy. Wymiar wspomnianej przerwy ma charakter standardowy, co oznacza, że może być ona wydłużana w drodze układowej, regulaminowej czy umownej.

[i]Podstawa prawna:

– art. 134 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=B5E347C50E4D2860978BAD3D891C7A48?n=1&id=76037&wid=337521]kodeksu pracy (tekst jedn. DzU z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.)[/link].[/i]