Tak rozstrzygnął Europejski Trybunał Sprawiedliwości w sprawie, jaka wynikła w Austrii .
Jeden z kontrahentów agencji pracy tymczasowej Meyer zaproponował nowe, dogodne dla niego rozwiązania, których - jak się później okazało - nie można było przeprowadzić w tej firmie, działającej od 1976 r. W tym czasie stało się już wiadome, że spółka Meyer jest w kiepskiej kondycji finansowej. Właściciele zadecydowali więc o przeniesieniu 40 pracowników tymczasowych, obsługujących bezpośrednio tego kontrahenta, do nowej spółki. Później zwiększyli ich liczbę do jednej trzeciej zatrudnionych w dotychczasowej firmie.
Gdy spółka Meyer została zlikwidowana, okazało się, że z jej majątku zabrakło pieniędzy na wynagrodzenia dla pracowników, którzy w niej pozostali. Część z nich wystąpiła więc do sądu o uznanie, że doszło do przekazania przedsiębiorstwa do nowej spółki. Powinni więc zostać przeniesieni wraz z innymi pracownikami, którzy się tam znaleźli. Twierdzili także, że w związku z tym należą się im zaległe wynagrodzenia.
Austriackie sądy przyznały rację przedsiębiorcy. Dopiero sąd, do którego trafiła kasacja, stwierdził, że jest to przypadek szczególny, dotyczy bowiem agencji pracy czasowej. Tego rodzaju przedsiębiorstwo na własne potrzeby zatrudnia niewielu pracowników, pozostali zaś są udostępniani innym firmom korzystającym z ich usług. Firmy te wykorzystują ich we własnych strukturach, w zależności od swoich potrzeb. Sąd wystąpił więc do ETS o interpretację art. 1 ust. 1 dyrektywy 2001/23/WE z 12 marca 2001 r. w sprawie zbliżania ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do ochrony praw pracowniczych w przypadku przejęcia przedsiębiorstw, zakładów lub części przedsiębiorstw lub zakładów.
ETS stwierdził, że gdy część personelu administracyjnego i część pracowników czasowych zostaje przejęta przez inną agencję pracy czasowej w celu wykonywania tej samej pracy, na rzecz tych samych klientów, to dochodzi do przekazania części przedsiębiorstwa. W tej sytuacji austriacki sąd będzie musiał ocenić, czy ta część przedsiębiorstwa jest samowystarczalna dla dalszego świadczenia usług, bez potrzeby korzystania z innych zasobów lub części tego przedsiębiorstwa (wyrok z 13 września, sygnC-458/05).
