Zgodnie z art. 23 k.p. w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy. Za zobowiązania wynikające ze stosunku pracy, powstałe przed przejściem części zakładu pracy na innego pracodawcę, dotychczasowy i nowy pracodawca odpowiadają solidarnie.
Z przepisu tego nie wynika jednak zakaz zmiany przedmiotu działalności gospodarczej wykonywanej w zakładzie pracy, który przeszedł na innego pracodawcę. Na takim stanowisku stoi także Sąd Najwyższy. W wyroku z 3 czerwca 1998 r. (I PKN 159/98) stwierdził, że aby zastosować art. 23§ 1 k.p. obojętny jest przedmiot działalności prowadzonej przez nowego pracodawcę w oparciu o majątek przejęty w całości lub w części od poprzedniego pracodawcy. A więc nie musi to być działalność tego samego czy podobnego rodzaju. Istotnie art. 23 k.p. stanowi w § 6, że przejście zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę nie może uzasadniać wypowiedzenia przez pracodawcę stosunku pracy. Ten przepis dotyczy jednak sytuacji innej niż opisana na wstępie. Przyczyną ewentualnych zwolnień byłaby bowiem zmiana przedmiotu działalności, a nie przejście zakładu pracy na innego pracodawcę. Należy tu wspomnieć, że gdyby do takich zwolnień doszło, zwalniani pracownicy mogliby nabyć prawo do odpraw pieniężnych na podstawie ustawy z 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (DzU nr 90, poz. 844 ze zm.).
