Nowy urzędnik, nowe nadzieje dla rodzinnej firmy - komentuje Jerzy Kowalski

Ale czy nie są lepsze wątpliwości i dystans niż pełna jasność i twarde przekonanie, że nowy rzecznik jest potrzebny? Mamy ich już przecież tylu. W końcu to odpowiedzialność za funkcjonowanie rzecznika weźmie na siebie prezes Rady Ministrów i minister właściwy do spraw gospodarki. Niech się martwią. To w końcu ich obowiązek. Nasuwają się jednak uporczywie te trudne pytania.

Czy służba zdrowia odrodziła się z popiołów, życie nabrało blasku, ludzie zaczęli zdrowieć, kolejki do kardiologa i ortopedy stały sie krótsze a ból mniej dokuczliwy, gdy powołano przed laty rzecznika praw pacjenta? Zdecydowanie nie. Czy dzieci przestały chodzić głodne do szkoły, maltretowane przez pijanych rodziców a alimenty od ojców i matek zaczęły płynąć strumieniami i pojawiło sie więcej prezentów pod choinką, gdy nastał ich rzecznik? Też na pewno nie. Czy odszkodowania z tytułu wypadków drogowych stały się szybciej osiągalne i wyższe, wzrosły renty, wyniki finansowe otwartych funduszy emerytalnych zaczęły pikować a ZUS stał się przyjazną człowiekowi instytucją, gdy powstał urząd rzecznika ubezpieczonych, a potem rzecznika finansowego. Także raczej nie. A co z tak licznymi konsumentami? Czy ich przedstawiciele, w liczbie chyba co najmniej kilkuset, pozbawili nabywców wadliwych przedmiotów kłopotów i wydatków przy dochodzeniu roszczeń przed sądami, zapewnili porządne usługi remontowe zgodne z warunkami podpisanych umów, wpłynęli na biura podróży, by ich oferta odpowiadała realiom. Chyba nie.