Rozliczenia różnic kursowych zgodnie z ustawą o rachunkowości mogą dokonać przedsiębiorcy, których sprawozdanie finansowe jest badane przez biegłego rewidenta. Jeżeli podatnicy zdecydują się na tę formę, są obowiązani do poinformowania naczelnika urzędu skarbowego do 30. dnia pierwszego miesiąca roku podatkowego i stosowania tej formy przez trzy lata podatkowe.
W przypadku rozliczania różnic kursowych zgodnie z ustawą o rachunkowości podatnicy ujmują w wyniku podatkowym zarówno zrealizowane różnice kursowe, jak i różnice kursowe z wyceny.
Podatnicy rozliczający się na zasadach ogólnych stosują przepisy podatkowe dotyczące rozliczania różnic kursowych. Oznacza to, że ujmują w wyniku podatkowym wyłącznie zrealizowane różnice kursowe.
[srodtytul]Kiedy powstają...[/srodtytul]
Co do zasady różnice kursowe powstają w trzech sytuacjach:
- w przypadku sprzedaży lub rozchodowania środków pieniężnych na rachunku bankowym,
- zaciągnięcia lub udzielenia kredytu/pożyczki walutowej,
[ramka][b]GPP>przykład[/b]
Rozliczając różnice kursowe w razie otrzymania faktury w walucie, należy policzyć różnice kursowe między kursem średnim NBP z dnia poprzedzającego dzień poniesienia kosztu i kursem faktycznie zastosowanym z tytułu realizacji płatności. W przypadku braku kursu faktycznie zastosowanego należy przyjąć kurs średni NBP z dnia poprzedzającego płatność.[/ramka]
- w razie realizacji płatności w walucie.
[srodtytul]... i jak z nimi postępować [/srodtytul]
Z przepisów nie wynika jednak jednoznacznie, jak należy postąpić wówczas, gdy podatnik nie kupuje faktycznie waluty, lecz korzysta ze środków walutowych znajdujących się na rachunku, aby dokonać płatności. Wydaje się, że w takiej sytuacji należy stosować kurs bankowy publikowany przez bank, z którego usług korzysta podatnik.
Ten kurs bowiem oddaje faktycznie ekonomiczny ciężar realizacji transakcji. Jeżeli jest publikowanych kilka kursów tego samego dnia, należy użyć tego kursu, który został ogłoszony na moment realizacji transakcji.
[srodtytul]Są jeszcze inne sytuacje[/srodtytul]
Przepisy podatkowe nie wskazują wprost, czy należy rozliczać różnice kursowe od innych zdarzeń gospodarczych. Przykładowo, czy należy rozliczać różnice kursowe od depozytów lub kaucji w walutach obcych oraz od kwoty VAT należnego w przypadku, gdy podatek taki został wykazany na fakturze wystawionej w walucie. Przyjmuje się, że w takich sytuacjach nie ma obowiązku rozpoznawania różnic kursowych.
Przypominamy także, że od 1 stycznia 2009 r. quasi-różnice kursowe powstają także na rozliczeniach kredytu denominowanego (tj. kredytu zaciągniętego jako równowartość w złotych określonej kwoty w walucie).
[i]Autor jest doradcą podatkowym w DLA Piper[/i]