Nie ma znaczenia, że dla celów rachunkowych zwiększają wartość inwestycji.

[b]Tak wynika z interpretacji Izby Skarbowej w Warszawie z 19 sierpnia 2010 r. (IPPB5/423-318/10-6/AM).[/b]

Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na budowaniu i zarządzaniu centrami handlowymi, także z przeznaczeniem ich powierzchni na wynajem. W związku z realizacją inwestycji polegającej na budowie centrum handlowego zobowiązała się, na podstawie umów i porozumień zawartych z gminą, do wytworzenia i modernizacji infrastruktury drogowej i technicznej w sąsiedztwie budowanego obiektu. Infrastruktura ta ma być następnie nieodpłatnie przekazana gminie.

Dla celów księgowych spółka ujmuje koszty modernizacji infrastruktury związanej z inwestycją w pozycji „środki trwałe w budowie”. Ostatecznie więc rachunkowo koszty budowy i przebudowy infrastruktury zwiększają wartość środków trwałych.

We wniosku o interpretację przepisów pytała, czy księgowe ujęcie tych kosztów determinuje ich kwalifikację podatkową. Innymi słowy, czy ma możliwość rozpoznania dla celów podatkowych tych wydatków jako bieżących kosztów, mimo że dla celów rachunkowych zostały one skapitalizowane.

Według spółki koszty budowy lub przebudowy infrastruktury towarzyszącej inwestycji powinny być traktowane bezpośrednio jako koszty uzyskania przychodu i obciążać bieżące koszty prowadzonej działalności. Oznacza to, że dla celów podatkowych wydatki takie nie powinny być ujawniane jako prowadzące do wytworzenia nowego środka trwałego, a w szczególności nie powinny być wykazywane jako inwestycje w obce środki trwałe.

[b]Podsumowując, ujęcie dla celów księgowych wspomnianych wydatków jako kosztów inwestycyjnych nie wywiera wpływu na ich podatkową kwalifikację. Izba skarbowa w pełni podzieliła to stanowisko.[/b]

[i]Autor jest konsultantem w Zespole Zarządzania Wiedzą PricewaterhouseCoopers[/i]

[ramka][b]Komentuje Anna Zieniewicz, konsultantka w Dziale Prawnopodatkowym PricewaterhouseCoopers[/b]

Omawiana interpretacja rozstrzyga problem, przed którym staje wielu podatników: do jakiego stopnia kwalifikacja danych wydatków dla celów rachunkowych wpływa na ich podatkowe ujęcie.

Zasadniczo władze skarbowe zgadzają się, że wydatki na wytworzenie i modernizację infrastruktury drogowej, która ma być przekazana władzom gminnym, nie mogą być inwestycjami w obcych środkach trwałych, a więc powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów na bieżąco. Pojawił się jednak dylemat, czy te wydatki mogą być dla celów podatkowych rozpoznawane na bieżąco, skoro dla celów rachunkowych są skapitalizowane.

Źródłem tych wątpliwości jest nie do końca jasne brzmienie art. 15 ust. 4e [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=3EC0892953EAF58605FEE453B6E7CBF6?id=115893 ]ustawy o CIT[/link], zgodnie z którym warunkiem rozpoznania wydatku jako kosztu podatkowego jest jego ujęcie w księgach rachunkowych. Czy przez ujęcie w księgach należy rozumieć zaksięgowanie wydatku jako takie, czy konieczne jest ujawnienie kosztu w rachunku wyników? Innymi słowy podatnik stanął przed dylematem, czy i na ile ujęcie wydatku dla celów rachunkowych będzie determinowało sposób i moment jego ujęcia dla celów podatkowych.

Izba skarbowa słusznie zgodziła się ze stanowiskiem podatnika, że wydatki na budowę i modernizację infrastruktury drogowej powinny być zaliczone do koszów bieżących, mimo że dla celów rachunkowych zostały skapitalizowane.

Przyjęta przez nią interpretacja art. 15 ust. 4e ustawy o CIT prowadzi do poprawnego wydaje się wniosku, że dzień poniesienia kosztu to dzień ujęcia go w księgach rachunkowych, ale już sposób ujęcia wydatku w księgach nie może determinować momentu i sposobu ujęcia go dla celów podatkowych. Gdyby przyjąć inne rozwiązanie, to zasady rachunkowości, a nie ustawa o CIT, decydowałaby o kwalifikacji danych wydatków, co oczywiście nie może mieć miejsca.

Należy tu podkreślić, że opisany problem nie jest jedynym przykładem rozbieżności co do momentu i sposobu rozpoznawania wydatków dla celów rachunkowych i podatkowych. Kolejnym może być zastosowanie różnych stawek amortyzacyjnych dla środka trwałego podlegającego amortyzacji zarówno dla celów podatkowych, jak i rachunkowych.

Odpisy amortyzacyjne dokonywane dla celów rachunkowych będą wykazane w rachunku wyników w innej wysokości niż takie odpisy dokonywane dla celów podatkowych, ale nikt nie ma wątpliwości, że to odpisy amortyzacji podatkowej powinny być odnoszone do kosztów uzyskania przychodów.[/ramka]