Tak wynika z orzeczenia Sądu Najwyższego z 12 marca 2015 r. (II UK 136/14).
W tej sprawie ZUS decyzją odmówił spółce wydania pisemnej interpretacji przepisów ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych co do zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i składki zdrowotnej. Przedsiębiorca pytał we wniosku, czy wydatki poniesione przez menedżerów w imieniu i na rzecz spółki, w związku z pełnieniem przez nich funkcji, stanowią podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. W szczególności chodziło o wydatki na podróże służbowe i spotkania z kontrahentami, które są finansowane z zaliczek lub zwracane przez spółkę. Wątpliwość dotyczyła więc tego, czy na spółce jako płatniku ciąży obowiązek naliczania, pobierania i wpłacania składek od zaliczek/zwrotów na rzecz menedżerów.