- Pracownik, który w pełni wykorzystał okres zasiłkowy, dostarczył do zakładu pracy kolejne zwolnienie lekarskie. Oświadczył, że niezdolność do pracy wynika z innej choroby niż ta z poprzedniego zwolnienia lekarskiego. To zaświadczenie wystawił inny lekarz. Brakuje w nim kodu A, który by wskazywał na absencję spowodowaną tą samą chorobą. Między poprzednim a aktualnym L4 wystąpiła miesięczna przerwa. Czy powinniśmy wypłacić zatrudnionemu zasiłek chorobowy, rozpoczynając nowy okres zasiłkowy?
– pyta czytelnik.
Czas pobierania zasiłku chorobowego z tytułu orzeczonej niezdolności do pracy jest limitowany. Podstawowy okres zasiłkowy to obecnie 182 dni. Wydłużony, wynoszący 270 dni, przysługuje jedynie osobie cierpiącej na gruźlicę lub chorej ciężarnej mamie.
Za czas niedyspozycji zdrowotnej pracownikowi przysługuje wynagrodzenie chorobowe, a następnie zasiłek chorobowy. Inni ubezpieczeni od razu nabywają prawo do zasiłku pod warunkiem, że objęci są ubezpieczeniem chorobowym i posiadają okres wyczekiwania. Powyższe wynika z art. 8 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa zasiłkowej (tekst jedn. DzU z 2010 r. nr 77, poz. 512; dalej ustawa zasiłkowa).
Wskazówka na druku
Aby ułatwić płatnikom składek prawidłowe ustalanie długości okresów zasiłkowych lub wysokości świadczeń, ustawa zasiłkowa wprowadziła kody literowe, które – w razie wystąpienia konkretnych okoliczności – lekarz powinien wpisywać na zaświadczeniach lekarskich. Oznaczenia te mają ułatwić poprawne ustalanie okoliczności, które mają wpływ na prawo do zasiłku lub jego wysokość.
Literowymi kodami (A, B, C, D, E) oznaczono jedynie pięć typowych sytuacji. Nie wyczerpuje to wszystkich możliwych przypadków, gdy są wystawiane zaświadczenia lekarskie. A to oznacza, że część z nich nie zawiera żadnego kodu literowego, a mimo to są wystawione prawidłowe (np. nie ma oznaczenia dla niezdolności do pracy spowodowanej wypadkiem przy pracy).
Kod A oznacza niezdolność do pracy powstałą po przerwie nieprzekraczającej 60 dni, która została spowodowana tą samą chorobą, która była przyczyną niezdolności do pracy przed pauzą. Oznaczenie to zobowiązuje płatnika do zliczenia poszczególnych okresów niezdolności (sprzed i po przerwie) do jednego okresu zasiłkowego.
Jeśli po upływie nie więcej niż 60 dni pracownik dostarczy kolejne zwolnienie lekarskie bez kodu „A", to płatnik powinien przyjąć, że ubezpieczony jest niezdolny do pracy z powodu innej choroby. W takiej sytuacji okresów niezdolności do pracy nie należy sumować do jednego okresu zasiłkowego, a czas niezdolności do pracy następujący po przerwie otwiera nowy okres zasiłkowy.
Liczenie od początku
Nowy okres zasiłkowy zaczyna się liczyć zawsze, gdy jednocześnie wystąpią dwie okoliczności:
- kolejna niezdolność do pracy ubezpieczonego została spowodowana inną chorobą, a między okresami absencji wystąpiła choćby jednodniowa przerwa,
- gdy kolejne niezdolności do pracy zostały spowodowane tą samą chorobą, ale między nimi wystąpiła przerwa dłuższa niż 60 dni.
W sytuacji opisanej w pytaniu spełniona jest pierwsza okoliczność. Płatnik ma prawo domniemywać, że skoro na zwolnieniu lekarskim brak jest kodu A wskazującego na niezdolność do pracy spowodowaną tą samą chorobą, to jest to inne schorzenie. To uzasadnia rozpoczęcie liczenia nowego okresu zasiłkowego i wypłatę należności za czas niedyspozycji.
Gdy są wątpliwości
Ze względu na to, że to szef ma obowiązek prawidłowo ustalać okres zasiłkowy, może wystąpić do lekarza leczącego z prośbą o wydanie zaświadczenia w tym zakresie. Jeżeli pracodawca nie będzie mógł się skontaktować z medykiem, zawsze może skierować zapytanie do ZUS.
